Πρέπει να τραφώ· είπε. Μια μέρα θα επιστρέψω το σώμα μου -αντίδωρο- στη αρχαία γη που με έθρεψε. Άνοιξη· είπε. Χορτάρι κι΄αγριολούλουδα. Μέλισσες το νέκταρ μου θα πίνουν· τη γύρη…
Κόκκινο κόκκινο απαλό κόκκινο σαν τα χείλη Σου. Πιο κάτω μαύρο μαύρο φωτεινό μαύρο σαν τα μαλλιά Σου. Ύστερα η θάλασσα κρατάει κάτι από το λίκνισμά Σου. Ηλιοβασίλεμα στους…
Στα όμορφα μέσα σαν να αχνοφαίνεται το απόλυτο. * Μη με διακόπτεις τώρα γράφω· μη μιλάς δε σε ακούω· μην κοιτάς, δεν είμ’ εδώ βλέπεις ένα φάντασμα. *…
Κι όμως ξεκίνησα απ’ το νερό. Χάνοντας λίγο - λίγο Τα βράγχια μου, τα λέπια μου Και τα φτερά Τις ύποπτες κεραίες, τις φολίδες Το μισό μου τρίχωμα Τ’ αγκάθια…
Τον άκουγαν, λόγους πανηγυρικούς να εκφωνεί, αρχαϊκά δόγματα και χρησμούς να ρητορεύει, πρωτάκουστα συνθήματα σύμπνοιας να απαγγέλλει κι αφού του φόρεσαν δάφνινο στεφάνι στα μαλλιά, τον σήκωσαν, τον κρέμασαν στους…
περιποίηση προσώπου Το πρωί καλός καθαρισμός λοσιόν για επιδερμίδες ώριμες ορός κι αντιρυτιδικές και μάσκες κολλαγόνου λένε πως κάνουν θαύματα ρυτίδες λειαίνουν το δέρμα ενυδατώνουν. Πείθεσαι. Αγοράζεις. Κρυφές οι…
Κόκκινο κόκκινο απαλό κόκκινο σαν τα χείλη Σου. Πιο κάτω μαύρο μαύρο φωτεινό μαύρο σαν τα μαλλιά Σου. Ύστερα η θάλασσα κρατάει κάτι από το λίκνισμά Σου. Ηλιοβασίλεμα στους…
Για χρόνια, σφετεριζόταν τις φωνές των έγκλειστων πτηνών και των πολύγλωσσων αποδημητικών. Πλαστογραφούσε και το λεξιλόγιο των θεών*: Βριάρεως, χαλκίς, Πλαγκταί, Μυρίνης σήμα, και Ξάνθος, τ΄όνομα για το ποτάμι, που…
Τα μικρά αστεία πράγματα που συμβαίνουν εδώ γύρω αδυνατώ να στα περιγράψω καθαρά Ο γέρος και το πιτσιρίκι απέναντι μου μπαίνουν στο χώρο της πλατείας με βλέμμα που πεινασμένης αλεπούς…
Ένα λιθαράκι πετάχτηκε απ'τον ήλιο. Φυτρώσαμε πάνω του, άνθη της πέτρας, ανίδεοι ναυαγοί του μέλλοντος. Γεννήθηκαν πολλά λιθαράκια μετά, στον πλανήτη της ουτοπίας. Κάποιοι, τα πέταγαν ο ένας στον…
ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ Βλέπω την Περσεφόνη όλο προσδοκία να τινάζει το φόρεμά της απ' τις σκόνες του Άδη και να πλησιάζει κρατάει ένα σακούλι με σπόρους- δώρο του άντρα…
Βωμοί Για χιλιετίες, οι πατέρες μας, γενάρχες, στρατηγοί και χωρικοί, σφαγίαζαν, ιδιοχείρως, τα παιδιά τους, μήπως γλυτώσουν την κατάρα των θεών, ή την οργή του αγριεμένου πλήθους, ή έστω,…
