στην Ελένη Λαδιά*   Ολόσαρκος ο θόλος                                   αίνιγμα κλεισμένο στ’ όνομά της μοίρες νερά που μίλησαν βαθιά μες στη λαλιά της και βγάζουν ώς τη μέρα – κλήματα πλάι…

Παννυχίδα   Έβρεχε όλη νύχτα τόσο που ο δρυμός μέθυσε και άλλαξε θέση οι ρίζες έπιναν νερό χωρίς χώμα διάβαζαν έκπληκτες τους αστερισμούς και γύριζαν στη νέα πατρίδα. Μετά την…

  Χαμογελώντας Ο Σωκράτης, ο Γεώργιος, ο Σώζων… Ο Λούης που κίνησε για το λόφο με σημαία λευκή, χαμογελώντας. Ο padre Camillo που κατακεραύνωσε τους εκμεταλλευτές, χαμογελώντας. Ο Fortino που…

Η ΕΚΤΑΦΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ «Τρίτη 4 Ιουνίου 1946, μεσημέρι στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Ξεθάβουν τώρα – άλλα σε κάσες και άλλα γυμνά κατάσαρκα μέσα στο χώμα – τα αγάλματα. […] Ήταν…

Θερινό   Όπως το ώριμο ροδάκινο, με παραφουσκωμένες φλέβες και ξεχειλωμένους νευρώνες το σώμα μας ψάχνει να βρει μορφή στο άγγιγμα του θανάτου.   Αμορφία μέσα από τη μορφή, και…

ΜΙΑ ΧΑΡΗ   Γλιστρά ο Αύγουστος απ΄ τις χαραμάδες γυμνός στη συκιά της αυλής ψήνει το δέρμα κοριτσιών φλερτάρει με τη θάλασσα παίζει με τα μελτέμια θρυμματίζει το σκοτάδι καρφώνοντας…

ΜΟΝΗ ΣΠΙΤΙ   Ξυπνάω τη νύχτα ξαφνικά Κι όσο αραδιάζω ονόματα καλώντας Και τ’ όνομά σου τελευταίο, Σαν έναν κωδικό ασφαλή επιτέλους Που ανοίγει πόρτες, Κανείς. Δεν είσαι εδώ. Μετοίκησες…

1. Άκου. Πέρα να ξεψυχάει μια βροχή Το φεγγάρι μονοκοντυλιά Θεού Μια θάλασσα να μας κοιτάζει Θυμίαμα  η ανάσα της Να  λαμπυρίζουν δυο ψυχές Ν' ανηφορίζουν Κάποιοι να τρεκλίζουμε Γυμνοί…

Στην κλειστή οικογενειοκρατία, αυτόκλητοι πρεσβευτές με κληρονομιά και χρίσμα, ξεφυλλίζουν το μέλλον τους με απαντοχές και προφητείες, βεβαιώνουν το αύριο με σχεδιασμούς και επινοήσεις, προλαβαίνουν ασύμμετρες δοκιμές και σκόπιμες συντάξεις…

Την σκότωσαν   Το σώμα της, ξέχειλη λήκυθος, συγκολλημένη, που τους ξεδίψαγε  νυχθημερόν.   Όταν ξεδιάλεγαν  τα θραύσματα, θυμήθηκαν πως χρόνια οι ραγισιές αιμορραγούσαν.     Η λήθη του αναθέματος…

Δύσθυμο καλοκαίρι ο χρόνος νεκρώνει στα διψασμένα χνώτα στις πετρόκτιστες σκεπές χωριών ξεχασμένων σε ζωντανές αναμνήσεις μιας παρακμής που συνεχίζει η υποκρισία της επίπλαστης χαράς στα πλοία που μεταφέρουν το…

Ξεκινήσαμε όπως συμβούλεψε ο μηχανικός απ’ το υπόγειο για τη στατικότητα πάνω απ’ όλα και για αποθηκευτικό χώρο Πάνω του οικοδομήσαμε με ζήλο τον όροφο της ψυχής μας  Έμεινε το…