Κλεονίκη Δρούγκα: δυο ποιήματα

Ημερομηνίες ληγμένες   Αρκετά κουρασμένη πληκτρολογούσε ωκεανό σκέψεων πέντε τ΄ απόγευμα μες το καλοκαίρι Την πλησίασε ορφανός από αντιστάσεις κόλλησε το πρόσωπό του στο βλέμμα της σα να ΄φευγε το…

0 Comments

Αρχοντούλα Διαβάτη: Δυο ποιήματα

  ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΝΑΜΟΝΗΣ   Είμαι μια αίθουσα αναμονής Δημόσιου Νοσοκομείου με ανοιχτή την τηλεόραση στα πρωινάδικα μπροστά στα μάτια ανθρώπων κουρασμένων που περιμένουν για χημειοθεραπεία. Χειμώνας, κι η πόρτα όλο…

0 Comments

Βάσω Καρακώστα: ΚΑΠΟΤΕ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΡΑΥΓΗ

Όταν ακυβέρνητα τα Ιερά κατάρτια, λουστραρισμένα δάκρυα τις έννοιες ξεβάφουνε αλλάζοντας κι αυτά τα πρωτοχρώματα των ίδιων των γραμμάτων. Όταν ακυβέρνητα τα Ιερά κατάρτια, σα να βακχίζει ο νους στο…

0 Comments

Αλεξάνδρα Ζερβού: ένα ποίημα

ΔΙΑΚΟΣΜOΣ        Στους τύπους των ήλων, ξανακαρφώνεις, όλο προσοχή, ειρωνικά  πορτρέτα και νωχελικά γυμνά  και δείγματα τέχνης αφηρημένης. Αναρτάς  υπερμεγέθη κάτοπτρα,  να δώσεις την ψευδαίσθηση του βάθους,  πάνω…

1 Comment

Αλέξανδρος Ανθούλης: τρία ποιήματα

Διαίσθηση  «Έφυγες» αλλά   που και που επιστρέφεις    άλλοτε ως θρόισμα   και άλλοτε ως ψιλόβροχο. Η λεωφόρος Πάλι αναστατωμένη η λεωφόρος. Και πότε, άλλωστε, δεν ήταν; Όχληση. Όχληση διαρκής. Οπτική…

0 Comments

Καίτη Παυλή: ένα ποίημα

Τέλος   Αθόρυβα το τέλος γράφεται Άνω τελεία στην αρχή   Κι ακριβοθώρητη η επανάληψη.   Αύριο λες, αύριο πάλι Και κατακόκκινο το αύριο ζεσταίνεται με λόγια Φουσκώνει μεγαλώνει στο…

0 Comments

Ἀναστασία Κόκκινου: ένα ποίημα

Ποιοί κληρονόμοι   Ποιοί κληρονόμοι θ’ ἀδειάσουν τὰ ντουλάπια.   Σιγὰ νὰ μὴ νοιαστοῦν οἱ κληρονόμοι, ἀλλόγλωσσοι θ’ ἀδειάσουν τὰ ντουλάπια ἑλληνικά, μαυριδερὰ ζουλάπια ἄσημα ὅσα φέρναν ταχυδρόμοι.   Θολώνουνε…

1 Comment