ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΕΙΑ Μεγάλωσε, ισορροπώντας σε γοβάκια γυάλινα. Στερέωνε στην κόμμωσή της ακανθώδη ρόδα και γύμναζε το πνεύμα της νυχθημερόν. Με συντομία και σιγανή φωνή έλεγε τις αλήθειες της.…
ΣΤΙΓΜΗ Στην ύστατη κραυγή η φύση μοναχή της γεννάει τη στιγμή. Κρατώ το νεογέννητο. Το γέλιο του φυσάει τη λεύκα κι ο ουρανός σα θυμιατό κουνιέται. Ο πατέρας μου.…
ΔΙΕΣΤΩΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ Ζητείται συλλέκτρια ραμμάτων. Εργασία αδιάφορη πλέον. Η γούνα έχει ξεφτίσει. Κομμένα και ραμμένα στα μέτρα του όλα. Μανταρισμένα τα όνειρά της με το τίποτα. …
I ΤΕΧΝΗ ΤΑΠΕΙΝΗ Σ’ ένα μου ποίημα σ’ έγραψα, σε χάραξα· μ’ ένα μου ποίημα σε παραχάραξα και σε μοίρασα στους αναγνώστες, στους μη γνωρίζοντες…
ΙΚΕΣΙΑ Όμως, ο χρόνος τρέχει, κυλάει και κυλάει, χωρίς να έχει λησμονήσει καν την αίσθηση αυτού που λέμε αιωνιότητα. Περήφανη και πλήρης έπαρσης αυτή, και με ψηλά τη μύτη…
Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ Όπως ανοίγουν οι σελίδες στην αγκαλιά μου κρύβεται ο Βιζυηνός αληθώς κοιμήσας τον Πασχάλην βαθέως όταν οι πόρτες του λεωφορείου ανοίγουν στη στάση Κίκιζα το κεφάλι μου…
Η ΚΟΤΣΙΔΑ Καθώς γλιστρούσε πάνω στο λεπτό φόρεμα για να πέσει μαλακά στο πάτωμα σκεφτόταν την δίδυμη αδελφή της να πονάει στον χωρισμό και πώς θα απομείνει μόνη εκεί…
ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΓΗ Σ’ αυτόν τον κήπο, αιώρες, αλυσοδεμένες κι ένα μηχανικό αηδόνι που χρήζει επισκευής. Το συντριβάνι, με ψεύτικα χρυσόψαρα, ν’ αποτραπούν τα σαρκοβόρα πτηνά και τα παρτέρια με…
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ‘ΑΛΛΟΣ’ ΤΟΥ ΡΕΜΠΩ Λίγα γαλλικά έμαθα στο σχολείο τα ξέχασα και αυτά. Τώρα δεν μπορώ πια να καταλάβω αν ο Ρεμπώ λέει «εγώ είμαι ένας…
ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΚΟΥΠΑ Δεν κλαίω γιατί πέθανες, Ούτε για τον τρόπο που πέθανες, Ή για το πόσο σύντομα γίναν όλα, Σαν εφιάλτης μεσημεριανού ύπνου, Ένα παράθυρο που ανοίγει, Μια κουρτίνα…
Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΧΩΜΑΤΟΣ Φούντωσε το χορτάρι, το πρόσωπο του κοιμισμένου δεν φαίνεται πια ούτε το σώμα του, έτσι όπως χτενίζει ο αέρας τα άτακτα μαλλιά του κάμπου· σαν…
ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ Δακρυσμένη μου θάλασσα σκάς το νεράκι σου στη μαύρη ακτή κι εκείνη ολολύζει εξόντωση, είναι η λέξη όλεθρος και χειρ η απολύουσα Τα χελιδόνια δεν…
