Μαγεμένος φωτογράφος Ένα μικρό σύμπαν Και η κατάληψη του ορίζοντα Από ψηφιακό κόκκινο Αντιστροφές Αθέατα αναποδογυρίσματα Σε σκοτεινό θάλαμο Άρχισε η αποκαθήλωση Πιτσιρικάς Με άλλο πρόσωπο Σαν…
ΑΤΥΧΗΜΑ Στην προσπάθειά μου να ξεκολλήσω από μέσα μου την αγάπη μ’ ένα μαχαίρι έκοψα την καρδιά μου. ΑΜΗΧΑΝΙΑ Καπνίζω τον ένα στίχο μετά τον άλλο. Δίπλα μου…
Αποτύπωμα Ζύγισα τη ζωή μου λάθος σαν θέλησα τα χρόνια να μετρήσω Τα ίχνη μόνο και οι μνήμες μένουν τον ακαθόριστο χρόνο να διηγούνται * Πεταλούδες Δύο πεταλούδες στάθηκαν και…
ΑΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ Γύρω στη λάμπα που άναβα να φωτίσω τις νύχτες μου βρήκα ένα σωρό σταχτιές πεταλούδες καμένες και καθώς καθάριζα τα μαυρισμένα κορμιά τους απ’ το τραπέζι…
ΠΑΛΙΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ «ὅτι χίλια ἔτη ἐν ὀφθαλμοῖς σου ὡς ἡμέρα ἡ ἐχθές»[1] Στον Γιώργο Ζουγανέλη Τ’ αδέλφια σου παίρνουν Τηλέφωνο στον αριθμό σου Που εγώ απαντώ Οι…
Η ΜΙΚΡΟΥΛΑ ΤΙ Άγγελε της χιονοθύελλας και των μπλακάουτ, ξέρεις τα βατόμουρα, εκείνα τα ρουμπίνια, στον πράσινο κήπο του παππού μου; Ann Sexton Αν ήθελα να υπάρχει παράδεισος -και μετά…
ΠΑΝΘΗΡ (Κυνηγός των πάντων) Εσύ γάτα, εγώ το δέντρο σου με σκαρφαλώνεις Στις φυλλωσιές μου κρύβεσαι καιροφυλαχτείς όπως παλιά τη λεία σου Ποια θα ’ναι άραγε αφού τώρα πλέον είσαι…
ΘΕΛΩ ΘΕΛΩ Στόμα ανοιχτό, το θείο μωρό Τεράστιο, φαλακρό, αν και μωρού κεφάλι, Ουρλιάζει, ψάχνει της μάνας τη θηλή. Σκίζονται, σπάνε τα ηφαίστεια,ξερά. Άμμος γδέρνει το χωρίς γάλα χείλος. Κλαίει…
Παιδικές συνήθειες Οι φίλοι μας χαθήκαν σε κάτι μακρινές αναμνήσεις Τα ποιήματά μας ξεχάστηκαν σε κάποιο συρτάρι Οι νύχτες μας μεγάλωσαν Οι αναπνοές μας λιγόστεψαν Τα όνειρά μας ξεθωριασμένα γράμματα…
Μεταξύ Φυσικών Δυνάμεων Ανάμεσα σε μια μελέτη Θανάτου και μια μελέτη Έρωτα διαλέγω την πρώτη. Οι ασκούμενες δυνάμεις είναι πλέον γνώριμες. Η διάρκεια και στις δύο άγνωστη ωστόσο, το προσδόκιμο…
Θα έρθει η Κατερίνα, όποια Κατερίνα θα έρθει η Τετάρτη, όποια Τετάρτη θα έρθουν όπου να ’ναι Όχι δεν γίνεται αντιληπτή αμέσως η αρχή ανοίγει το κενό πάντα με…
ΚΑΠΝΟΣ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ «...όλα του σώματος ποταμός και της ψυχής όνειρο και καπνός» ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ Το θάνατό του ζει καθένας μοναχός του μοιράζοντας τις φλέβες του μισές στη θάλασσα…
