Άχνα   Το ποίημα είναι η άχνα της εκπνοής του ποιητή σ’ έναν αρχέγονο καθρέφτη όπου χαράζει στίχους με το δάχτυλο κι όταν αφανιστούν από τον άνεμο, βλέπει ολόγυμνο το…

ΤΟ ΡΟΔΟ ΤΗΣ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ   Η Μαύρη Μάνα τη μαύρη θάλασσα έσκαβε μόνη της ήταν κι έπλεε στήθος ακέραιο από μάρμαρο του Πάρνωνα πώς και δε βυθιζόταν; με το ένα…

ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ Στον Βασίλη Μηνακάκη   Όλα ενέργεια λοιπόν. Ουσία του κόσμου και αίτιό του τελικό. Κοίταξε εκείνο το λιοντάρι. Έχει ξεκρίνει τα σκυφτά βουβάλια ‒τόσο μα τόσο απασχολημένα επάνω…

ΚΥΚΛΟΣ ΖΩΗΣ   Ντύνομαι τη νέα έκδοση του εαυτού μου, επαναπροσδιορίζομαι. Σκεύος φιλόξενο το κορμί μου τον χρόνο υποδέχεται αντανακλώ το φως ώσπου σαν μαύρος κύκνος να βουτήξω στο σκοτάδι.…

« ... Ἐκεῖ ὁ ρυθμὸς επέραστος        καταβαίνων ... »          Μνήμη Ἀνδρέα Κάλβου  Ἀφίλητος ἀκόμα ὁ στίχος πῶς γυρεύει φλάμπουρο λαμπρός... «Ἑλλάς, ἡρώων μητέρα, φίλη, γλυκεῖα πατρίδα μου» γιὰ τοῦ…

ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ   Μετά απ’  αυτό, σιδέρωσες το πιο καλό σου φόρεμα, να συναναστραφείς αυλάρχες κι αυλοκόλακες. Σκεπάζεις τα αιχμηρά σου θραύσματα, τα περιφέρεις σε σπουδαστήρια και θεωρεία, όπου με οξεία…

ΒΥΘΟΣ ΟΝΕΙΡΟΥ   Χταπόδια παίζουν με τις βεντούζες τους το υγρό της  σώμα. Ερωτικούς κρυψώνες  φανερώνουν οι άσπρες φάλαινες ενώ χέλια γλιστρούν ανάμεσα στα κοιμισμένα πόδια. Επάνω στην καρέκλα το…

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ή Ως άλλος Οιδίπους Ίσως γιατί με λένε Μπεχλιβάνη, μπορεί όμως και γιατί μεγάλωσα σε σπίτια τούρκικα με δροσερές αυλές, μέσα στην κάψα του κάμπου καλοκαίρι, με καφασωτά,…

ΤΟ ΧΡΥΣΟΨΑΡΟ   Λείπεις, κολυμπάω σα χρυσόψαρο στην πόλη, η γυάλα μου γεμίζει με βροχή, βραδιάζει, σα νύχτα που περίσσεψε, σκεπάζεις τις υγρές μου λέξεις.   ΓΡΑΦΗ   Ξεχύνονται απ’…