Καινούργιο σπίτι. Χωρίς πολλές σκάλες, μονοκατοικία, με μια μικρή αυλή και αποθηκούλα, ό, τι χρειάζεται για να μην είναι πρόβλημα το κατέβασμα των σκουπιδιών όταν πονά το γόνατο και να [ … ]
Ζωή Κατσιαμπούρα: Το πνεύμα των Χριστουγέννων
Γέροι και οι δυο τους, εσχατόγηροι όπως του άρεσε εκείνου, με τα ξέφτια της λογιοσύνης του, να λέει, περιμένοντας βεβαίως τις διαμαρτυρίες των εκάστοτε ακροατών («ε, μην το λέτε αυτό», [ … ]
Ζωή Κατσιαμπούρα: Κατήφορος
Ήταν ωραία στη Τζια το απόγευμα εκείνο. Ζεστή, ανοιξιάτικη μέρα και από τη ράχη του νησιού η θέα στο Αιγαίο σαγηνευτική. Να κάθεσαι και να κοιτάς, να σταματάει ο χρόνος, [ … ]
ΖΩΗ ΚΑΤΣΙΑΜΠΟΥΡΑ: Πετσετάκια, σεμεδάκια, καρεδάκια
Στην οδό Σωκράτους, κοντά στο Δίπορτο, και στην Αρμοδίου και κυρίως στην Αθηνάς προς την Ομόνοια έχουν ανοίξει κάμποσα παλιατζίδικα. Πάω και χαζεύω, συχνά. Δεν είναι καθόλου αντικερί, με διαλεγμένα [ … ]
ΖΩΗ ΚΑΤΣΙΑΜΠΟΥΡΑ: Τα πετεινά του μετρό
Ήταν βράδυ, κάπως αργά, και στο μετρό δεν είχε πολύ κόσμο. Καθίσαμε με την Α. σε δυο απέναντι θέσεις και μιλούσαμε απορροφημένες τόσο, ώστε να μη δώσουμε μεγάλη σημασία στους [ … ]
ΖΩΗ ΚΑΤΣΙΑΜΠΟΥΡΑ: Δυο διηγήματα
Οι ελιές του πεζοδρομίου Το δεκαήμερο του Γενάρη μετά τις γιορτές είχε πολύ κακό καιρό εκείνη τη χρονιά. Εντάξει, κακό καιρό της Αττικής, αλλά δεν μπορούσες να βγεις έξω, να [ … ]