Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Τζων Σίνγκερ Σάρτζεντ – Γκαμπριέλε ντ’ Ανούντσιο – Δύο παράφοροι καλλιτέχνες Δύο έργα τους: Η «Ηδονή» και το «Πορτραίτο της Χ»

  Απαράλλαχτη είναι ολάκερη η ζωή                                         Έχει μόνο ένα πρόσωπο, τη μελαγχολία,                                      Η σκέψη με την τρέλα φτάνει στην κορφή                                                κι έρωτας χέρι χέρι με την προδοσία…

0 Comments

Έφη Φρυδά. Françoise Gilot. 2ο μέρος «Λίγο ακόμα κόκκινο, ωραία είναι να υπερβαίνουμε τα όρια»

    «Μια σταλιά κόκκινο, λίγο ακόμα, γιατί όχι; Ίσως έβαλα πολύ… ένας ακόμα λόγος να βάλω παραπάνω. Ωραία είναι να υπερβάλλουμε, να υπερβαίνουμε τα όρια, να πηγαίνουμε στο άλλο…

4 Comments

Έφη Φρυδά. Françoise Gilot (26/11/1921–6/6/2023). Η γυναίκα που είπε όχι και προχώρησε (1ο μέρος)

Françoise Gilot. Η μοναδική γυναίκα που είπε όχι στον Πικάσο. Και στη συνέχεια δημιούργησε μια ζωή μέσα στα χρώματα, την έζησε όπως η ίδια την ήθελε και πήρε απ’ αυτήν…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Ζωρζ Ρουώ – Λεόν Μπλουά. Οι ομοιοπαθείς

Ο ΡΟΥΩ, Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΤΟΥ, Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΚΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ   Σε όλη τη μακρόχρονη εικαστική του διαδρομή ο Ζωρζ Ρουώ υπήρξε άνθρωπος απλός, αφελής, αθώος, θα ‘λεγε κανείς, συναισθηματικός,…

0 Comments

Έφη Φρυδά. Ο αμνός στην εικόνα της λογοτεχνίας (μέρος 2ο)

Συνεχίζουμε, όπως σας υποσχεθήκαμε, το πόνημά μας για τον Αμνό, που όμως αυτή τη φορά επικεντρώνεται στη λογοτεχνία. Στην εικόνα του Αμνού και στον συμβολισμό του μέσα από κλασικά κείμενα,…

0 Comments

Έφη Φρυδά. Aμνός ο εικαστικός. Το σύμβολο (Μέρος 1ο)

Το άρθρο μου βγήκε μεγάλο και για τον λόγο αυτό το χωρίζω στα δύο.  Την ερχόμενη εβδομάδα (ελπίζω, διότι έχω συγκεντρώσει το υλικό ) κι ας μην είναι τόσο επίκαιρο…

0 Comments

Έφη Φρυδά: Δάση-Ναοί και Ποιητές

  Αφιέρωμα στα δάση που τώρα αλλάζουν μορφή, τα δέντρα που μες στο χειμώνα μοιάζουν ξερά κούτσουρα, που μοιάζουν σε ύπνωση, πετούν βλαστάρια, φτεράκια τρυφερά σαλεύουν, ανοιχτοπράσινα, υπόλευκα σχεδόν, το…

1 Comment

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Ώμπρι Μπίρστλυ- Όσκαρ Ουάιλντ, ο συγγραφέας, ο εικονογράφος του και η Παρακμή  

«Κάθε αφορισμός βαδίζει πάνω σε τεντωμένο σκοινί. Από κάτω  χαίνει το βάραθρο της κοινοτοπίας». Σπύρος Τσακνιάς    Ο συγγραφέας και οι αφορισμοί του   Κυνικά, ανατρεπτικά, αγαπώντας τον εαυτό του, ναρκισσευόμενος,…

0 Comments

Έφη Φρυδά. Elisabetta Sirani. Η χήνα με τα χρυσά αυγά

Η Elisabetta Sirani (1638 –1665) ήταν μία από τις πιο παραγωγικές ζωγράφους της εποχής του Μπαρόκ, που έχαιρε μεγάλης εκτίμησης και σεβασμού ανάμεσα στους ομοτέχνους αλλά και στο ευρύτερο κοινό.…

0 Comments

Έφη Φρυδά. Μάσκες και σκεπτόμενες εικόνες

Καρναβάλι έχουμε, κάποιοι κρατούν το έθιμο και φοράνε μάσκες σε μια ξεθυμασμένη απόπειρα για διονυσιακές αταξίες, ενώ κάποιοι άλλοι πάλι αρκούνται στις διαρκείς παρεκτροπές παντός είδους μιας καθημερινότητας που μας…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Ότο Ντιξ – Έριχ Μαρία Ρεμάρκ. Μια συνάντηση στη φωτιά του πολέμου

«Βρισκόμαστε εννιά χιλιόμετρα πίσω από το μέτωπο. Ήρθαν και μας αντικαταστήσανε χτες. Για την ώρα η κοιλιά μας είναι γεμάτη άσπρα φασόλια και χοιρινό κι είμαστε χορτάτοι κι ευχαριστημένοι. Ακόμα…

0 Comments