Φάνης Κωστόπουλος: Σολ Μπέλοου και Φίλιπ Ροθ – Μια μεγάλη φιλία στον ίσκιο του βραβείου Νόμπελ.
Προσπέρασε το κατανοητό και θα διαπιστώσεις πως μόνο το ακατανόητο δίνει κάποιο φως. Σολ Μπέλοου Δεν υπάρχει βιβλίο του Σολ Μπέλοου που…
Χιούμορ!
Προσπέρασε το κατανοητό και θα διαπιστώσεις πως μόνο το ακατανόητο δίνει κάποιο φως. Σολ Μπέλοου Δεν υπάρχει βιβλίο του Σολ Μπέλοου που…
Στις 18 Οκτωβρίου 1979, η Σουηδική Ακαδημία ανακοίνωσε ότι το Νόμπελ Λογοτεχνίας απονέμεται στον Έλληνα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη. Κι έτσι η μικρή σε έκταση Ελλάδα αλλά μεγάλη στην καταγωγή, κληρονομία…
ΑΔΑΜ και ΕΥΑ Ο πρώτος ετεροφυλόφιλος έρωτας Ήμουν μαθητής Γυμνασίου όταν γυρίστηκε η ταινία Ανατολικά της Εδέμ, της οποίας η υπόθεση στηρίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του…
Η έμπνευση βρίσκεται πάνω από τα κεφάλια μας αρκεί εμείς να δηλώσουμε διαθεσιμότητα (Βαγγέλης Παπαθανασίου) Την είδα στην εκπομπή της ΕΡΤ, Στούντιο 4, την Παρασκευή 4-10-24. Την λένε Μόνικα. Μόνικα…
Χθες, 4/10 ήταν η Ημέρα των Ζώων (αμ, δεν θα υπήρχε και τέτοια Ημέρα, εφ’ όσον υπάρχουν – προχείρως, μόνο γύρω σ’ αυτήν την ημερομηνία, π.χ. Ημέρα της Φιλανθρωπίας (5/9),…
ΔΕΛΦΟΙ This is the place, gentlemen, this is the place Αυτός είναι ο τόπος, Κύριοι, αυτός είναι ο τόπος (Γ. Σεφέρης) Ποιος τόπος; Οι ΔΕΛΦΟΙ, ο…
Άνδρος Your knees are pink floating islands Virginia Woolf, The Waves Πώς να μπαίνει άραγε η θάλασσα με τι ορμή να έρχεται ξανά και ξανά στα όνειρά σου το αρχιπέλαγος…
Κρατώ ανά χείρας και διαβάζω πάλι, μετά από πολλά χρόνια, την δεύτερη ποιητική συλλογή, τού αγνοημένου μεταπολεμικού ποιητή Ζώη Μάναρη(1928-1996) με τίτλο:''Το πρόσωπο στην άδεια μέρα'' (ποιήματα), που τυπώθηκε -σύμφωνα…
Λέγονται Μονοτρήματα, διότι έχουν μόνο ένα τρήμα (τρύπα), το οποίο εξυπηρετεί τις ανάγκες εξόδου του πεπτικού, του ουροποιητικού και του αναπαραγωγικού τους συστήματος. Αυτή η πατέντα (η κλοάκη, cloaca) είναι…
Είπαν ότι Αγιογραφία είναι η Τέχνη που μοσχοβολάει Θεό! Κι έζησε στη Σπάρτη, κάποτε, ένας αγιογράφος, ο Ευάγγελος Θεοδ. Μαυρικάκης, που κόσμησε την πόλη αλλά και την Λακωνία, όχι μόνο…
Ένα σπίτι ορφανεύει, μαραζώνει και πεθαίνει όταν ερημώσει απ’ τους ανθρώπους του, όταν του λείψει το στρίψιμο του κλειδιού στην πόρτα, το ανθρώπινο χτυποκάρδι, το γέλιο και το κλάμα του…