Παυλίνα Παμπούδη: Νυχτολόγιο Αυγούστου XVII
-Μη γέρνεις πλάι μου, μη με ραμφίζεις θα πέσουμε μαζί και θα κολλήσουμε μαζί στις ξόβεργες Θήραμα φτερωτό, ελάχιστο, σχεδόν αόρατο Με χρώματα Τέσσερα πόδια δυο κεφάλια -Έλα, ησύχασε…
-Μη γέρνεις πλάι μου, μη με ραμφίζεις θα πέσουμε μαζί και θα κολλήσουμε μαζί στις ξόβεργες Θήραμα φτερωτό, ελάχιστο, σχεδόν αόρατο Με χρώματα Τέσσερα πόδια δυο κεφάλια -Έλα, ησύχασε…
ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ Απόπειρα συνάντησης Ο μεγαλόσωμος άντρας άνοιξε λίγο την πόρτα και μου μισοφανερώθηκε· έβλεπα μόνο την αριστερή του πλευρά. (Από εκείνη τη βροχερή μέρα συνεχίζει πάντα να…
Οι ώρες είναι λίγες, μόνο δώδεκα Πέφτουνε σε αντικατοπτρισμό μαύρου καθρέφτη και διπλασιάζονται Μετείκασμα του άχρονου Οφθαλμαπάτη- μπορεί και να ’ναι μόνο μία ώρα Ως πότε θα ξυπνάω; Στον ύπνο…
Πάλευα τα σκεπάσματα, πηχτά, βαριά, ν’ αναδυθώ Πάλι, έστω για λίγο Πρέπει να υπάρχει άλλος ένας, ένας ακόμα Σταθμός ανεφοδιασμού, να πάρω ανάσα Σκεφτόμουν - δεν σκεφτόμουν, δεν μπορούσα…
Πατημένος στο στήθος βυθιζόμουν Κινούμενη η άμμος, άπατη Βούλιαζα Παράσερνα σκιές βαριές - καμιά ανθρώπινη Τι μαύρες Δεν πρόφταινα μορφή να δώσω, όνομα Μη με κατασπαράξουν Βούλιαζα,…
Παράξενα Όλο και πιο παράξενα, όλα κοιμάσαι, ξυπνάς, θορυβείς, πεθαίνεις στο ενδιάμεσο πάντα τα όνειρα, ως τρέιλερ Στο μεταξύ, τι σκηνικά τι κήποι, τι νερά, τι μουσικές τι…
VI Στο επόμενο καρέ ήτανε πάλι άνοιξη Είχαν περάσει χρόνια, είχαν αλλάξει ο αιώνας, οι συντεταγμένες Η φύση μετατοπιζόταν μέσα μου Ίσως να μη βρισκόμουν πια στον ύπνο τον δικό…
V Τι αγωνία Θα ’ταν κάτι κρυφό πολύ κρυφό, πολύ κρυμμένο, αλλιώς γιατί να ψάχνω τόσα χρόνια στα θεμέλιά μου κάτω από χιλιάδες ύπνους; Τι να ήταν; Έψαχνα στα…
IV Αυτό το βράδυ Εκτροχιάζονται οι διαδρομές Κουβάρια μπλέκονται Σ’ ακατανόητους προορισμούς Σε δάση άβατα μυθολογίας ξεχασμένης Σαν ενυδρεία θολά με ολογράμματα λύκων και αγριόχοιρων Αυτό το…
ΙII Κάτι τριγυρίζει στο περιβόλι, δεν ξέρω τι ακούω σύρσιμο μεταξωτό υπέρηχους, έλυτρα, λέπια ή φολίδες φουρφούρισμα από σταχτιά φτερά, λαχάνιασμα τρίξιμο από τρίχωμα ηλεκτρισμένο είσαι ο πρόγονος; …
ΙΙ Βρέθηκα μακριά απ’ τη φυλή, το ορφανό, δεν είχα φόβο, κυνηγούσα πνεύμα μεγάλου ζώου μού παραστεκόταν, πρόγονος, το τοτέμ μου κάτι ασώματο, που με προστάτευε ολόσωμο δεν είχα…
Αρλέτα Από παιδί, πήρε δώρα πολλά, παιχνίδια θαυμαστά να παίζει: χρώματα, σχήματα, λέξεις- οχήματα, νότες. Κυρίως, μια υγρή και γαλανή φωνή, να προχωράει σε μεγάλα βάθη μπλε, στο πλέον τρυφερό…