Βιογραφίες

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Μαγιακόφσκι, ο μακαρίτης σιχαινόταν το κουτσομπολιό

Τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη σου ζωή Τ’ όνειρό σου ανασταίνω Και το κάθε σου Γιατί                                                 Μ. Ρασούλης       Μιλάει στο τηλέφωνο. Υψώνει τη φωνή. Φαίνεται…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Μιχαήλ Μητσάκης. Απόπειρα βιογραφίας ενός λησμονημένου

Για τον Μιχαήλ Μητσάκη δεν έχουν γραφτεί πολλά πράγματα επαινετικά ή μη. Εννοούσε όσο ζούσε και δημιουργούσε να ζει και να γράφει όπως αυτός ήθελε. Πώς αλλιώς; Μήπως θα έπρεπε…

0 Comments
Read more about the article Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης – Μια αμφίθυμη ανάγνωση
ÓÕÍÅÍÔÅÕÎÇ ÔÏÕ ÊÁÈÇÃÇÔÇ ÖÙÔÇ ÄÇÌÇÔÑÁÊÏÐÏÕËÏÕ ÃÉÁ ÔÏÍ ÁËÅÎÁÍÄÑÏ ÐÁÐÁÄÉÁÌÁÍÔÇ.ÊÁÌÐÁÍÉÁ ÃÉÁ ÔÇÍ ÅËÅÕÈÅÑÉÁ ÔÇÓ ËÁÑÉÓÁÓ.

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης – Μια αμφίθυμη ανάγνωση

Αλλ’ η οικία έπλεεν εις το μεταίχμιον το αόριστον και αβέβαιον, εις το λυκόφως εκείνο, μεταξύ παραδόσεως και νεωτερισμού, όπερ ως λυκόφως δεν δύναται να διαρκέση, αλλ’ αναγκαίως θα υποχωρήση…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Οι απεγνωσμένοι της αισιοδοξίας: Γιάννης Σκαρίμπας [1893 – 1984] Κ. Γ. Καρυωτάκης [1896 -1928] –

Δυο φάλτσοι πρωτοπόροι στο μεσοπόλεμο  «Ο κ. Καβάφης είναι ένα τέλος κι η πρωτοπορία είναι μια αρχή. Είναι δύο κόσμοι  αντίθετοι και ασυμβίβαστοι. Η μόνη επίδραση που μπορεί να εξασκήσει ο…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Σάρα Κέιν- Γκέοργκ Τρακλ – ένα άχρονο ταξίδι στη θάλασσα του ζόφου

  Τα βιβλία που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι αυτά που σπάνε τη μέσα μας παγωμένη θάλασσα                                                                                            Κάφκα     Ο Κόσμος είναι άχρονος. Ζούμε ίσως μια αέναη επιστροφή. Μόνο που…

0 Comments

Κώστας  Ξ.  Γιαννόπουλος: Ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε,  ο Μάλτε, ο σκύλος μου κι εγώ

                                        Γιατί ό,τι αφήνω                                                          μέσα στον κόσμο.                                                           πέφτει,                                                           σάμπως επάνω σε κύμα                                                            να το είχα στήσει                                                                     Ρ. Μ. Ρίλκε   Στην αρχή ήταν αυτό το…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Μαργκερίτ Ντυράς, ή η οδύνη του έρωτα  

                                        Γράφω, σημαίνει παραδίδομαι στη                                                                  μαγεία της απουσίας του χρόνου                                                                                              Μορίς Μπλανσό                                                                  ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ   Η Ντυράς έρχεται απ’ αλλού. Ένα αλλού που θα έκανε…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Τσβετάγιεβα – Πάστερνακ δύο «μηχανικοί των ανθρώπινων ψυχών»* αλληλογραφούν

                                                Επιταγές και δέματα                                                            τα κανονίζεις όπως-όπως.                                          Τριάντα τα εκατό πενήντα τα εκατό                                        μα ποιος θα πάρει τη μισή μου ξενητειά                                                                               Άρης Αλεξάνδρου          …

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, ο μέγας σατιρικός

Ίσως ακριβώς επειδή έζησε σε μια ταραχώδη και ταχύτατα μεταβαλλόμενη εποχή, διάστικτη από πολέμους κι επαναστάσεις, έφτιαξε ένα δικό του κόσμο πλήρη φαντασίας σε ακραίο, γκροτέσκο επίπεδο. Σ’ αυτό το…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Ρέημοντ Κάρβερ, πρώτα πότης, ύστερα νηφάλιος

  Αυτό που μένει, είναι αυτό με το οποίο ξεκινάς.  Τσαρλς Ράιτ    Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα καλύτερο που θα μπορούσαν να πουν για μένα, από το ότι υπήρξα…

0 Comments

Κώστας Γιαννόπουλος: Τα 100α γενέθλια της Έρημης Χώρας του Έλιοτ

Ίσως η ποίηση δεν ήταν ποτέ τίποτα  εκτός από ένα αδιέξοδο, δε βρίσκει την αλήθεια της παρά μονάχα στην ομολογία της ήττας   Υβ Μπονφουά       ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ  …

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Γιάννης Ρίτσος, επικολυρικός και ελεγειακός

                                                          Το ποίημα είναι                                               τ’ αρνητικό της σιωπής                                                                            Γ. Ρ.     Αν κρίνουμε από τον αριθμό των Νόμπελ Λογοτεχνίας [που θεωρείται,  δικαίως ή αδίκως, η ύψιστη τιμητική…

0 Comments