Ονειρεύτηκα αυτό τ’ όνειρο κι ακόμα τ’ ονειρεύομαι Ονειρεύτηκα αυτό τ’ όνειρο κι ακόμα τ’ ονειρεύομαι, Και κάποτε πάλι θα αυτό ξαναονειρευτώ, Κι όλα θα ξαναγίνουν, όλα θα μετενσαρκωθούν,…
Έχω παλέψει να γράψω Παράδεισο Μην κινείσαι Άφησε τον άνεμο να μιλήσει αυτό είναι παράδεισος. Είθε οι Θεοί να συγχωρήσουν ό,τι εγώ έχω πράξει Είθε εκείνοι που αγαπώ…
Μεσ’ από βάθος σκοτεινό αρχοντικού θαλάμου - που απόμακρα ο Τίβουλλος κι ο…
Παλιοφέγγαρο του πάγου Οι ράχες ανθισμένες ήδη μες στο χιόνι και ο άνεμος μιαν ιβουάρ σαρώνει κόμη. Νερό νεκρό έχει ο βωμός, κι η σκέψη ακόμη φεγγαροστέφανο έγχρωμο είναι, σαν…
Charles Beaudelaire Το κρασί του δολοφόνου (απόσπασμα ) H γυναίκα μου νεκρή∙ είμαι λεύτερος! Μπορώ να πιω όσο τραβάει η ψυχή μου. Όταν στο σπίτι γύριζα απένταρος, Απ’…
94D οὔ μ᾽ ἔτι, παρσενικαὶ μελιγάρυες ἱαρόφωνοι, γυῖα φέρην δύναται· βάλε δὴ βάλε κηρύλος εἴην, ὅς τ᾽ ἐπὶ κύματος ἄνθος ἅμ᾽ ἀλκυόνεσσι ποτήται νηδεὲς ἦτορ ἔχων, ἁλιπόρφυρος ἱαρὸς ὄρνις. Δε…
Οι χρήσεις της θλίψης (στον ύπνο μου ονειρεύτηκα αυτό το ποίημα) Κάποιος που αγαπούσα μου’ δωσε κάποτε ένα κουτί όλο σκοτάδι Μου πήρε χρόνια να καταλάβω Ότι κι…
(…) Γιατί θα ’πρεπε να τιμούμε αυτούς που πέθαναν Περισσότερο απ’ αυτούς που πεθαίνουν; Δεν γίνεται να χτυπάμε την καμπάνα ανάποδα Ούτε είναι ξόρκι Να καλούμε το φάντασμα ενός Ρόδου.…
Γη, γη στριφογυρίζεις στο καρουζέλ σου προς τον αφανισμό μέχρι τις ρίζες σου κάνεις τους ωκεανούς σάλτσα παχιά σαπίζεις στις σπηλιές σου γίνεσαι αφοδευτήριο. Τα δέντρα σου καρέκλες παραμορφωμένες.…
Ξεχειμωνιάζοντας Είναι ο καιρός της ευκολίας, να κάνεις τίποτα δεν έχεις. Στροβίλισα τον εξολκέα της μαμής, Έχω το μέλι μου, Έξι γυάλες από δαύτο, Έξι γατίσια μάτια στο κελάρι, …
605 Page μόνος ἅλιος ἐν οὐρανῶι Μόνος ο ήλιος στον ουρανό 567 Page τοῦ καὶ ἀπειρέσιοι πωτῶντ᾽ ὄρνιθες ὑπὲρ κεφαλᾶς, ἀνὰ δ᾽ ἰχθύες ὀρθοὶ κυανέου ᾽ξ ὕδατος ἅλ-…
Η ΝΥΧΤΑ ήταν τρομαγμένη τα πεζοδρόμια χαρακωμένα σε κάθε γωνιά παραμόνευε το άγνωστο σε κάθε βήμα μια λέξη αυτή η άγνωστη λέξη . DIE NACHT war erschrocken, die Bürgersteige zerkratzt,…
