Στο μουσείο έκλεισαν τα φώτα. Τρέχω να προλάβω. Η πόρτα κλείνει, ο φύλακας φεύγει. Πανικοβάλλομαι, ολόμονη σ’ ένα κρύο και σκοτεινό κτίριο που στέλνει σήματα από το παρελθόν. Μου απομένει…
Οι άντρες κοντοστέκονται για λίγο μπρος στο πορτόνι του κήπου, να θαυμάσουν τα δυο παράξενα πουλιά, τις κρεμασμένες στο μπουγαδόσκοινο ως τους μηρούς αραχνοΰφαντες κάλτσες της, π’ ανεμίζουν στο απογευματινό…
Ταλαιπωρήθηκαν και οι δυο εκείνο το φθινόπωρο. Ο άμοιρος ο κόκορας περίμενε το τέλος του, δεμένος από το πόδι κάτω απ’ τη συκιά Κάθε μέρα, η δασκάλα που τον τάιζε…
Αφού αναριγήσαμε μπρος στο χυμένο αίμα, κι αφού τις τακτικές βαρβάρων αποδοκιμάσαμε και τις ακρότητες κάθε είδους στηλιτεύσαμε με μέτωπα και χέρια καθαρά, κι αφού τη θέση μας ρητά διαχωρίσαμε…
Του Γιώργου Αγιοβλασίτη Ο Γιώργος είχε φύγει από παλιά. Κι ας ήταν πάντα κάπου ανάμεσά μας. Ήταν, θαρρείς, κι εδώ κι αλλού από γεννησιμιού του. Ανήκε η φιγούρα του στην…
Φούσκωσε η μέρα Το ξημέρωμα επιφυλάσσει πάντα μία έκπληξη. Κάθε που σηκώνεται ο ήλιος, μπαίνει από το παράθυρο η ατιθάσευτη θάλασσα. Μέρες-μέρες έχει τα "ντουζένια"* της. Αφρίζει βράζοντας μέσα της…
Ταξίδευα στο σύμπαν, ανάμεσα σε ήλιους και γαλαξίες. Δεν υπήρχαν αστέρια. Ούτε η γη υπήρχε ακόμη. Μη φανταστείς πως ήμουν σε διαστημόπλοιο, όχι. Έτσι ταξίδευα , όπως με βλέπεις τώρα.…
Την αφή της σάρκας σου δεν αξιώθηκαν τα δάχτυλα μου. Μόνο τις χάρτινες παλλαϊκές φωτογραφίες σου άγγιζαν, βουβές εκείνες πάντα, αποτυπώσεις της στιγμής, κι εγώ αναρωτιόμουν αν υπήρξες ποτέ στ’…
Πριν τα ξημερώματα εκείνης της Κυριακής, έγιναν οι αμερικανικοί βομβαρδισμοί στο Ιράν. Όμως, στο ισόγειο της Σορβόννης, στο αμφιθέατρο Ρισελιέ, το Συνέδριο συνεχιζόταν κανονικά με την πολύωρη καταληκτική συνεδρίαση της…
Καθώς βημάτιζα, το αδιέξοδο στο βάθος του δρόμου πήγαινε ολοένα πιο πίσω. Γινόταν πάλι και πάλι μακρινό. Αριστερά και δεξιά καινούργια, χαμηλά σπίτια εμφανίζονταν. Όπως και στα προηγούμενα, οι κάτοικοι…
Στον αδελφό μου που γεννήθηκε εκεί α. Τα βράδια του καλοκαιριού στην παραλία, όταν έχει φεγγάρι, αλλά και δίχως αυτό, ζευγαράκια ή φίλοι κάθονται κοιτάζοντας τη θάλασσα ή ξαπλώνουν…
Νυκτερινό Βρεφικό Πρελούδιο Έχω συνηθίσει τις νύχτες να βυθίζομαι μέσα στον δικό μου ήσυχο κόσμο. Δεν βλέπω τηλεόραση. Κάθομαι στην πολυθρόνα, κλείνω τα μάτια και αφήνομαι σε όποιες σκέψεις προβάλει…
