Καίτη Παυλή: ένα ποίημα
Σε πτήσεις άλλες Πώς φεύγουν έτσι οι άνθρωποι, πώς χάνονται Σαν τα μοναχικά πουλιά που ενώ ψηλά πετούν Και χαίρεσαι το πέταγμά τους Πορείες κυκλικές μέσα στο φως Κλείνουν…
Σε πτήσεις άλλες Πώς φεύγουν έτσι οι άνθρωποι, πώς χάνονται Σαν τα μοναχικά πουλιά που ενώ ψηλά πετούν Και χαίρεσαι το πέταγμά τους Πορείες κυκλικές μέσα στο φως Κλείνουν…
Υγρά Ταξίδια Κάθε πρωί ταξίδευε στην ίδια θάλασσα με ένα 51 μπλε. Σαν τις σαρδέλες στο κονσερβοκούτι ήταν παστωμένοι όλοι οι ναύτες πάνω στο γέρικο σκαρί. Ελάχιστοι τυχεροί έβρισκαν μια…
Χούλιο Ραμόν Ριμπέιρο, Τα όρνια χωρίς φτερά Η πόλη στις έξι το πρωί σηκώνεται στις μύτες των ποδιών της και αρχίζει να κάνει τα πρώτα της βήματα. Μια ελαφριά…
Πελοπίδας: ΄Ενας από τη χορεία των σπουδαίων ανδρών τής αρχαίας Ελλάδας Σχ. 1 Το ότι λοιπόν οι Θηβαίοι που ήταν παρόντες στον θάνατο του Πελοπίδα δεν μπορούσαν να…
Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Λεονίντ Αντρέγιεφ, ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ, που έχω την χαρά να μεταφράζω και με έχει συνεπάρει : …Ω, αν μπορούσες να μισήσεις!…
«Οὐδεὶς ἑκὼν κακός» (Κρυπτομνησία VI) Κι εμείς να τεμαχίζουμε την παιδική σας ηλικία, μήπως και τη στριμώξουμε στων ταξιδιών μας τις βαλίτσες, να την περάσουμε λαθραία σε προορισμούς απροσδιόριστους.…
Παλιαχώρα, Αίγινα 896 μ.Χ-1537μ.Χ. Ο φόβος Γκρεμίζει πόλεις Χτίζει πόλεις Το αίσθημα επιβίωσης του ανθρώπου από παλιά. Φοβήθηκαν οι Αιγινήτες τους κουρσάρους Εγκατέλειψαν λοιπόν την παραλία έγραψαν πάνω στα…
Το τζάμι γυμνό Στο παράθυρο, του ανέμου η οργή απελπισμένη κραυγή, ανήλεη η θυελλώδης βροχή ανάκρουσης φωνή και μία γλυκιάς νοσταλγίας μορφή, ελεύθερη ψυχή, υπέρλαμπρη στην ξαφνική αστραπή, στη λάμψη…
….. Με τον τρόπο του Τάκη Σινόπουλου...... Η γδυνόμενη Κοιτάχτε περπατάει γυμνή! σκέφτηκε σιωπηλά το πλήθος μην και του βγει φωνή και το ακούσουν. Στην πρόκληση γυρίσαμε…
ΕΠΙΛΟΓΗ Είναι εκείνη η ώρα λίγο πριν τα βλέφαρα προδώσουν το φως. Η μέρα βαραίνει τα φορτία οριζοντιώνονται. Η σκέψη ταλανίζεται όπως οι σηματοδότες σε πλατεία πνιγμένη από αυτοκίνηση…
Ο βασιλιάς είναι γυμνός Όσο τα χείλη βάφω με κραγιόν με αίσθηση ρουτίνας σε in μπαράκια εύθυμα τον χρόνο μου περνώ και ύστερα κοιμάμαι εσύ φτιαγμένη με μπράτσα αδύναμα…
Δύο παράταιρα ποιήματα Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΦΑΥΝΟΥ Η αποθέωση του φαύνου συνέβη ένα απομεσήμερο Άνοιξης όταν εκείνος την εγκατέλειψε θριαμβικά. Ο χρόνος, είπε, είναι η ερημία της σιωπής κι η…