Νίκος Προσκεφαλάς: ένα ποίημα
Ουκ εν πολέμω θνήξεις Ύπνος με διακοπές και όνειρο αλλόκοτο. Μόνος, ντυμένος στα μαύρα, σε δάσος με δέντρα πυκνά. Χέρια απλωμένα σε σχήμα σταυρού ή ικεσίας. Κάτι μου…
Ουκ εν πολέμω θνήξεις Ύπνος με διακοπές και όνειρο αλλόκοτο. Μόνος, ντυμένος στα μαύρα, σε δάσος με δέντρα πυκνά. Χέρια απλωμένα σε σχήμα σταυρού ή ικεσίας. Κάτι μου…
ΑΤΙΤΛΟ Ήταν ζεστό το βράδυ εκείνο του Σεπτέμβρη. Ανεβήκαμε λαχανιασμένοι ως τον Προφήτη Ηλία. Τα φώτα της πόλης χαμηλά και πιο πέρα η μαύρη θάλασσα, αργοσάλευτη. Αποζητούσαμε λίγη δροσιά…
ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ Φωτογραφίες στάχτη καμένες μνήμες σ’ όνειρα καπνό Εκεί που πεύκα με βαθιά σκιά με της ρητίνης τ’ άρωμα τραπέζι έστρωναν πρωί σε πανηγύρια μέλισσας Στα μαύρα τώρα…
Μαντίλι δεμένο στα μάτια Τρύπες παντού Σκαμμένη γη και αίματα Περνούν οι υδροφόρες Πομπή του θέρους πένθιμη Σβήνει το χνάρι τους η άσφαλτος Ό,τι κυλά απάνω της γρήγορα το στεγνώνει…
Polybag Χθες βράδυ τη λάμπα σαν έσβησα αρνήθηκα να σε ονειρευτώ· τη μορφή σου βάλθηκα να ξεχάσω να νιώσω το σώμα μου γυμνό χωρίς τα χέρια σου με τις…
Στο ορεινό παραδοσιακό χωριό που είχε το εξοχικό της, αποτελούσε εδώ και χρόνια αγαπημένο θέμα συζήτησης… Τα σχόλια θετικά ή αρνητικά έδιναν και έπαιρναν κάθε φορά που εμφανίζονταν να ανηφορίζει…
ΕΝΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΚΑΙ ΔΥΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ Η ολιγωρία των φύλλων Μα πώς να κλείσεις ένα φύλλο στα χέρια σου όταν εκείνο κλίνει το πρόσωπό του κοιτάζοντας του ήλιου το στέμμα στην…
ΑΠΟΣΤΑΚΤΗΡΙΟ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ Πέτρινοι τοίχοι, και ρωγμές όπως ιστοί αράχνης Οπου ενοφθαλμίζονται υγρασία και έντομα Μυρωδιά σταφυλιού με την αγωνία του να γίνει κρασί Ο θρήνος μιας δεκαοχτούρας από…
σῆμα τέ μοι χεῦαι πολιῆς ἐπί θινί θαλάσσης Οδύσσεια, Νέκυια Πριν χρόνια μου είχε γεννηθεί η επιθυμία να πεθάνω στη θάλασσα. Δεν είχα μιλήσει γι’ αυτό σε…
Δύο αστυνομικοί τον προσπέρασαν ρίχνοντάς του μια ματιά. Ο Ρούφους γύρισε αλλού σηκώνοντας τον γιακά του δερμάτινου σακακιού του. Ο άνεμος τον περόνιαζε μέσα από το καλοκαιρινό του παντελόνι.…
Στην αντανάκλαση του ονείρου Ποτέ δεν θα σε κατηγορήσω, ποτέ δεν θα πω τίποτα, δεν είδαμε μαζί το ίδιο όνειρο, δεν σε περίμενα μέχρι να ξημερώσει. Έζησα μια…
ΧΩΡΙΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ Αφού τον σκότωσες, με το μάτι θολό πήρες το δρόμο για το ακρωτήρι. Χαιρέτησες ό,τι ακόμη απ’ τη ζωή, θολά-θολά, μπορούσες. Ως τότε ανίδεος μα η μουσική…