Μεγαλώνεις ή αλλιώς: συσσωρεύεις σκέψεις, βαρύνουσες πλέον. Σχεδόν εξήντα πια, σχεδόν ασήκωτα· έρωτες, χωρισμοί, γεννήσεις, θάνατοι: μητρώο βεβαρημένο. Ο βιοπορισμός σου (Follow the money… ) λόγος βαρυθυμίας. Τα…
Ο πατέρας τους είχε τη σοφία των γέρικων δέντρων του. Τον ξέρω μόνον από τις αφηγήσεις τους, μα τέτοιον τον φαντάζομαι κι εγώ: σαν τον κορμό μιας γέρικης ελιάς. Τα…
Θα ευχόμουν το γκρι από την παλέτα των χρωμάτων να χαθεί. Να μην φτιάχνεται όταν στο μαύρο βάζω άσπρο. Πώς το καλό με το κακό να συνυπάρξουν; Έτσι, σιωπηλά γεννιέται…
Έλα, φυγάδευσέ με και πάλι, οι παράδεισοι ποτέ δεν τελειώνουν, πιο ζωντανοί κι από την κόλαση με κυνηγούν. Φυγάδευσέ με κι ας το ξέρουμε, ευτυχισμένο τέλος έχουν μόνο τα…
(Σχόλια για μια παράξενη διαμονή σ’ έναν παράξενο κόσμο όπου συμβαίνουν παράξενα πράγματα) * Στη σκακιέρα κυριαρχεί ο θάνατος· μαίνεται μια μάχη μέχρις εσχάτων· και το σκάκι…
Εκτός θέματος Στραγγίζει ο αέρας το τελευταίο καλοκαίρι Τα πουλιά γυρνάνε στις φτερούγες τους για να κανακευτούν Άσπρα λινά επί ξύλου κρεμασμένα Τα φύλλα πνίγονται στα ύφαλα των δέντρων Του…
Λευκά αυτοκίνητα με καθαρά αντι-ανεμικά αναδύονται από σκοτεινό αντι-βασιλικό πεδίο βγαίνουν στο φως αστράφτουν στον ήλιο. Πάντα υπάρχει πετσέτα και μαγιό κρατάνε την αλμύρα πάντα υπάρχει θάλασσα να την…
Υπάρχουν άνθρωποι που λένε ότι κόσμος είναι θόρυβος, άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι μουσική, μα μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν εκείνοι μάλλον άνθρωποι της γεύσης ή απλώς κουφοί), που ορκίζονται ότι ο κόσμος…
στον Τσαρλς Μπουκόφσκι Μ’ ένα σκληρό, σκαμμένο πρόσωπο δυο τρυφερές σχισμές για μάτια σε τελετές του Βάκχου χάνονταν ώσπου γινότανε κομμάτια. Πρόστυχες τσούλες είχε πλάι του που λαχταρούσε…
Έξω από την πόρτα μου έχω ένα μπολ γεμάτο γατοτροφή. Περνάνε οι γάτες της γειτονιάς, τρώνε, φεύγουν. Καμιά φορά αργώ να το ξαναγεμίσω, και τότε μαζεύονται κάμποσες, κάθονται εκεί και…
Για τη Gwen Harwood Κάθε χρονιά, χρόνια τώρα Πάνω στο πρόσωπο του πιθήκου Μια μάσκα πιθήκου Basho “Τι τον θέλετε τον ποιητή; Να σώσει την Πόλη, βέβαια.” Αριστοφάνης “Βλέπεις αυτές…
Στο τέρμα του δρόμου, εκεί όπου ψυχή δεν κατοικούσε πια κι ο κόσμος είχε μετατραπεί σε ένα ανοιχτό καμίνι, εκεί όπου ένας φανοστάτης στεκόταν ακόμα ορθός και φώτιζε το δρόμο…
