Δημήτρης Γαβαλάς: 2025 Ανύπαρκτο
Θαμμένοι κάτω από τρεις χιλιάδες χρόνια ιστορίας Πασχίζουμε να βγούμε στην επιφάνεια Το κενό γεμίζει από προβολές Εικόνες τυραννάνε νου και καρδιά. Όχι στοίβα σπασμένες εικόνες ποιητών Ολόφρεσκες και…
Θαμμένοι κάτω από τρεις χιλιάδες χρόνια ιστορίας Πασχίζουμε να βγούμε στην επιφάνεια Το κενό γεμίζει από προβολές Εικόνες τυραννάνε νου και καρδιά. Όχι στοίβα σπασμένες εικόνες ποιητών Ολόφρεσκες και…
Ο Νάρκισσος οι εποχές εναλλάσσονται εξουθενωμένες η κιβωτός του Νώε αραγμένη στη στέπα μηρυκάζει το τέλος των δεινοσαύρων οι παγετώνες ιδρώνουν απορημένοι τα παγόβουνα πνίγονται στο θερμοκήπιο προελαύνει…
Όλη νύχτα κολυμπούσαν ο ένας κόντρα στον άλλο σ’ ένα πέλαγος από ιδρωμένα σεντόνια, κύματα πόθου τούς σήκωναν ψηλά και ύστερα τους βυθίζαν, εκείνοι κρατούσαν την ανάσα τους ‒ δύο…
TΟ ΠΡΩΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ Η μάνα μας, η Άγια, οικοκυρά κι αφέντρα, πλατύφυλλο αγιόκλημα στου σπιτιού την αυλή και άγνεστη ανατολή στο ανοιχτό το παραθύρι, από τότε που κρατούσε τις μέρες στην ποδιά…
Αλαλούμ Οι ιστορικοί της υφηλίου κουνάνε τα κεφάλια τους αλαλούμ οι μετεωρολόγοι των προγνώσεων πάνω στους χάρτες τους απελπίζονται αλαλούμ στρατιωτικοί, μυστικές υπηρεσίες τραβούν τα μαλλιά τους, όσοι έχουν…
ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ Ι. Να προαναγγέλλεις το πένθος τι νόημα έχει; Μιλάς γι’ αυτό σαν να είναι ένα προγραμματισμένο ταξίδι στο εξωτερικό ή στο νομό Πρεβέζης Εκεί…
έρωτα πορθητή εσύ ουσία αυτοφυής αυτούσια κι ελλειπτική κι ανολοκλήρωτη μήτρα συν – κίνησης εσύ αυτόφωτη πνοή επιθυμίας λουσμένη στης νύχτας τα μυστήρια νυμφεύεσαι το θάμπος και γεννάς γαλαξίες…
(το όνειρο) Μετακινούσε πληθυσμούς ο θάνατος στα πεδινά μου Επιλήσμονες πρόγονοι Νεκροί των νεκρών μου Μελλούμενοι Απώλειες ξένες, μαζικές. Στο βάθος καταβυθιζόταν μια κινούμενη οροσειρά. Άξαφνα Νηνεμία.…
Κβαντική διολίσθηση Έξω από τη φυσαλλίδα Λούζεσαι στο Φώς, Οι αποστάσεις φαίνονται μηδαμινές Χωρίς την συγγνωστή παραμόρφωση Τού εσωτερικού κάθε πομφόλυγος, Εκεί όπου το ορατό φως διαθλάται Άπειρες φορές…
Μεταβολισμός I Αγαπώ όσους σταγόνα σταγόνα τον πόνο σμιλεύουν, στο λυκόφως οι προβολείς τους απαυγάζουν την άγρια θάλασσα, τη δική τους πληγή από αιχμή βράχου μη νιώσει ξεστρατισμένο πλοίο. Σέβομαι…
Anno mundi Αρχή του νέου χρόνου, έτη τόσα Απ’ το Μπιγκ Μπαγκ, το Τσίμτσουμ, τον Κατακλυσμό Ή την Εγείρα Μα ποιος μετράει τον χρόνο, ποιος τα νερά…