Το ευ που απώλεσες   Της γυναικείας μου μορφής τη μυστική ευρύτητα Τις ευδίες της Άνοιξης και της καλοκαιρίας Τους εύχυμους καρπούς Δεν είδες   Το ευρυγώνιό σου βλέμμα Να…

Καρλάιλ   Το τρένο μπαίνει στο Καρλάιλ. Είναι νύχτα.   Τίποτα πια δεν σφύζει από ζωή, σ’ αυτή τη γη που δεν μπορώ να εγκαταλείψω, και που την ταξιδεύω και…

 Μαρτίου ἐνύπνιον                Μαρτίου πρώτη στὰ σπάργανα.   Κέλευθος ὕμνων  μὲ χρῶμα ἀλάνθαστο ὣς τὴν ὑπώρεια τῆς αὐγῆς τερετίζοντας.   Ἀπροσχεδίαστοι ἔφηβοι καταμεσῆς  μιᾶς λουλακιᾶς στιγμῆς μὲ πλώρη τὰ Γαλάζια Νερά, τὴν…

              Ρέκβιεμ «Requiem aeternam dona eis Domine[1]»   Ποιό δῶρο πῆρες τήν πρωτοχρονιά, Ἐλπίδα, Κατερίνα, Βάιε; Μήπως σᾶς ἔλαχε καί τό φλουρί Ἀνδρέα, Ἰφιγένεια, Ἀθηνᾶ; Πόσο ψηλά ἀτενίζατε τήν…

Ταιριάζουν του Μάρτη   Πώς μπλέχτηκαν οι απαγορευτικές κορδέλες, με το μαρτάκι του χεριού; Άστατος μήνας χάδια κάνει, πότε κλαίει πότε γελάει «Αγαπημένοι μας πελάτες, ευχαριστούμε για την κατανόηση. Απαγορεύεται…

ΑΝΙΜΑ   Γυναίκα Κόσμου Άλλου γυναίκα γραμμένη στα σπλάχνα μου με αίμα πληρώνω την αιματηρή Σου φύση. Η μέρα σβήνεται αργά σε αυτήν εδώ την άκρη δεν τέλειωσε ακόμα. Κάποτε…

 ΑΝΕΠΙΔΟΤΟ ΓΡΑΜΜΑ   Έκλεισαν τα ταχυδρομεία, μου γύρισαν το γράμμα. Σου έγραφα πώς είδα σε όνειρο τα μαλλιά σου• μπλέχτηκαν στα κουμπιά του πουκαμίσου μου που άνοιξε για να κουρνιάσεις…

 Ένα ψάρι με σημαία κολυμπούσε στ’ ανοικτά έχοντας και στην παρέα τα βαθιά μεσάνυχτα.   Η σημαία ήταν γαλάζια με ολόλευκους αφρούς που ξεδίπλωναν ατλάζια και τρελούς αγάπανθους.   Θα…

Μεταγωγή*   Στο πορθμείο, παράτησε το βαλιτσάκι με τις αλλαξιές,   τα γυάλινα γοβάκια και τις φουρκέτες της.   Γυμνόποδη και κεκαρμένη ,  κουβάλησε το ετοιμοθάνατο σκυλί  ως τον περίβολο…

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΗΜΕΙΩΝΕΙ     I     Φοράω καπέλο, το κατεβάζω χαμηλά·   κουμπώνω μέχρι πάνω σακάκι και πουκάμισο,   σφίγγω ζώνη και κορδόνια, βάζω κάλτσες – ποτέ τρύπιες·…

ΗΜΙΤΕΛΕΣ ΑΓΑΛΜΑ ή  ΤΕΧΝΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟ   Τι να ‘θελε ο  γλύπτης να βγάλει απ’ τα σπλάχνα της πέτρας με τη σμίλη του χρόνου; Λίγα φτερά μόνο λάξεψε κι εκείνες τις…