Γεωργία Κίτσιου: Η ζωή χωράει να περάσει ακόμα
Μέτρησα με τα δάχτυλα τις απουσίες. Απέμεινε ένας ήχος, δύο στεναγμοί. Η ζωή χωράει να περάσει ακόμα. Με θύμησες και μοιρολόγια, σε στέλνω στο καλό. Σαν τη μαύρη Κυριακή που…
Μέτρησα με τα δάχτυλα τις απουσίες. Απέμεινε ένας ήχος, δύο στεναγμοί. Η ζωή χωράει να περάσει ακόμα. Με θύμησες και μοιρολόγια, σε στέλνω στο καλό. Σαν τη μαύρη Κυριακή που…
Μέσα από την νύχτα, άρχισε αργά να φυτρώνει, μια ελαφριά σιωπή. Είναι αυτή η ώρα, η μαγικά λυπημένη, η ώρα που επεκτείνεται, από την εξωτερική καρδιά, μέχρι τα αστέρια, που…
Τα χειρόγραφα Εμβρόντητος κρατούσε τα χειρόγραφα που του ’δειξα κι όχι για λάθη, κάποια πεζότητα των στίχων ίσως. Πρόσεχε μόνο τα κόκκινα γράμματα, συστήνοντάς μου αμήχανα κανονικό μελάνι. Στάθηκε λίγο…
Roadtrip destination Παραφωνία σε ορχηστρική σύνθεση προσεκτικά επιμελημένη. Κόμπακτ κεραίες σε μεταλλικά κουτιά. Περίσσεια φαγωμένων γλυκών. Ισομερής διαμέριση του ροφήματος του σαλεπιού. Βούρκοι βουτηγμένοι σε ανθρώπους. Άνθρωποι συνοδεύουν ένα βιβλίο…
όταν σταμάτησε να θυμάται άρχισε να πλέκει κυπαρίσσια λευκά τα φύτευε αντικριστά στο μεγάλο σαλόνι κι όταν τελείωνε καθόταν στην άκρη του παλιού καναπέ και τα χάζευε θεός σχωρέσ' τους…
ΠΑΤΕΡΑΣ Στην οδό Πειραιώς νεαρός περπατώ έξω από το εργοστάσιο σοκολάτας Καραμέλες κι αμύγδαλα, το κακάο λιγώνει Κλείνω τα μάτια γίνομαι παιδί, κυλάει η νύχτα Στο μαγικό κομοδίνο εμφανίζονται γκοφρέτες…
Είμαστε από τα ίδια υλικά φτιαγμένοι κι όμως τόσο διαφορετικοί Όταν αποκάμω ανοίγεις την σκιά της φτερούγας σου Όταν αποκάμεις ξεδιψάμε από την ίδια ρίζα Μας χωρίζει ένας καθρέφτης…
Το πορτρέτο είναι ακόμη στο καβαλέτο του καλλιτέχνη και ακριβώς κοντά στο παράθυρο ν’ ατενίζει, σαν ηλιοτρόπιο, το μεγάλο αστέρι της μέρας. Η απόσταση που μας χωρίζει δεν είναι μεγάλη και…
Είμαι ο υιός αλλά με αποκαλούν πρωτόπλαστο Υποδύομαι τον ανίδεο βέβαια Ήθελα μόνο να κρέμομαι στον λατρευτό μαστό Μα έγινα ουροβόρου παίγνιο υπέρβασης αναβάτης Όταν μάθαμε τί κρύβω στα σκέλια…
Τόλμησα να μπω μετά από χρόνια στο σπίτι που ονομάζω πατρικό μόνον εγώ Ο λόγος ήτανε βεβαίως να εποπτεύσω τα αισθήματα Να δω αν στέκουνε εκεί αν μένουν ζωντανά…
Θέση για ένα; Ρώτησε το κορίτσι με τα καλώδια στο κεφάλι Κι έστειλε μήνυμα με τηλεκοντρόλ Κοιτώντας ερευνητικά τις εξαρτήσεις μου Έφερα ένα γύρω τον εαυτό μου Εννοείται απάντησα Φοβούμενη…
Την μέρα εκείνη απ’ τους πολλούς τον καθρέφτη αυτόν της φέρανε Ούτε ίχνος σκόνης πάνω του λαμπρός μαζί κι εκείνη μέσα του. Με ευδαιμονία σιγοτραγουδούσε ανοίγοντας καλάθια με φρούτα που…