ΔΕΚΑ ΧΑΪΚΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙ I. Περιμένουμε κι εσύ φεγγάρι παίζεις με τους ποιητές; II. Εκεί απόψε στης αλάνας τα παιδιά το φως σελήνη. III. Ξημερώματα στη χάση…
«Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ’ αρέσαν…» Γ. Σεφέρης: «Τελευταίος Σταθμός» Τα δραματικά γεγονότα αυτών των ημερών που συμβαίνουν στη Γάζα και στο Ισραήλ μου έφεραν στο μυαλό,…
Σύλβια Πλαθ-Τεντ Χιούζ, μια ιστορία σαν αρχαία τραγωδία. Δύο άνθρωποι που βρέθηκαν μαζί για να ερωτευθούν παθιασμένα, να αγαπηθούν πολύ, για να αλληλοκαταστραφούν. Δυο άνθρωποι που επέλεξαν ο ένας…
Μόλις τελείωσα την ανάγνωση ενός μυθιστορήματος που τον ιστορικό του καμβά
συνθέτουν κυρίως τα ιστορικά γεγονότα του 20ού αιώνα: Βαλκανικοί πόλεμοι,
Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, Μικρασιατική Καταστροφή, Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος,
Εμφύλιος, Δικτατορία, οικονομική κρίση. Πικρό συμπέρασμα που βγαίνει τόσο
από την υπενθύμιση αυτών των γεγονότων όσο και από τη μυθοπλασία του
συγγραφέα είναι η σταθερά επαναλαμβανομένη, παρά τα φωτεινά διαλείμματα,
θλιβερή ματαίωση του ελληνισμού, η αβεβαιότητα της μοίρας του. Ίδια δηλαδή
αίσθηση που μας δίνει ένα πολύ μεγάλο μέρος της ποίησής μας, ιδίως ο
Σεφέρης. (περισσότερα…)
Η ιεροτελεστία του έρωτα Πριν αρχίσει η τελετή θέλω πρώτα ν’ αφήσω στα πόδια σου την ψυχή μου, χώρα άνυδρη στη βροχή σου τη φωνή μου στις μαγικές…
Ένα ψάρι με σημαία κολυμπούσε στ’ ανοικτά έχοντας και στην παρέα τα βαθιά μεσάνυχτα. Η σημαία ήταν γαλάζια με ολόλευκους αφρούς που ξεδίπλωναν ατλάζια και τρελούς αγάπανθους. Θα…
Ο ΠΙΕΡΟΤΟΣ Με κουπιά ο πιερότος διασχίζει τη νύχτα φοράει λευκά τα δάχτυλα φέγγουν τρυπάν το σκοτάδι. Το φεγγάρι ασημένιο στόμα του λέει «μη ξοδέψεις άλλη ψυχή, άλλο γράμμα…
Την Ρεμπέκα Έλσον σας την σύστησα πριν λίγο καιρό. Αστρονόμος διεθνούς βεληνεκούς, ποιήτρια μιας ιδιαίτερης ευαισθησίας στον τρόπο που ερμηνεύει και αποτυπώνει τη σύντομη ζωή της, με μια αμφίδρομη νοητική…
Μαγιάτικα Μάγισσες και μαΐστρες νυχτιάτικα στήσαν χορό με επωδές και ξόρκια, φίλτρα κι αμποδέματα της αγελάδας το αίμα, το γάλα του φεγγαριού πίνουν και βρίζουν, κοροϊδεύουν και ασχημονούν η…
Το σπίτι μύριζε λιβάνι. Η Κατίνα στεκόταν ώρες ολόκληρες μ’ ένα κερί αναμμένο μπροστά στην εικόνα. - Κάνε, Παναγιά μου το θαύμα σου. Να, εδώ το έχω... και κούναγε τον…
ΜΙΑ ΧΑΡΗ Γλιστρά ο Αύγουστος απ΄ τις χαραμάδες γυμνός στη συκιά της αυλής ψήνει το δέρμα κοριτσιών φλερτάρει με τη θάλασσα παίζει με τα μελτέμια θρυμματίζει το σκοτάδι καρφώνοντας…
Πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία Στη χώρα μας, τα δάκρυα του θεού ποτίζουν τις αυλές, φαρμακωμένα . Η ανάσα του μας καίει τα σπαρτά και τα…
