Η ΓΑΤΟΥΛΑ ΜΠΙΑΝΚΑ   Άσπρη μαλλιαρή γατούλα, μια χαδιάρα νοστιμούλα, ξέρει λίγα ελλονικά, γαλλοκά κι ισπανιοκά.   Η καρδιά της μες στα στήθια –δεν σας λέω παραμύθια– δίνει σ’ όλους [ … ]

ΒΕΝΤΑΛΙΑ                Εξαπτερυγούσαν, αλαφροπετούσαν οι βεντάλιες-λέξεις και δοξολογούσαν. Αλαφροπετούσαν μ’ ανοικτή βεντάλια ωσάν περιστέρια﮲ σφρίγος και ζωντάνια.   Γλυκοχάραζε﮲ ήλιος πέρα στις συστάδες άσπριζε τη νύχτα﮲ αίφνης ανεράδες.                  [ … ]

Κάθε μέρα για να λέγεσαι πρόσωπο πρέπει να τα έχεις όλα, σύμβολο υπεροχής το παιχνίδι της κυριαρχίας. Κυνηγώντας με νοσταλγία τον χαμένο χρόνο γίνεσαι ενεργό ηφαίστειο για μέρες και νύχτες. [ … ]

Πού να πας τώρα, πού να πας  ερειπωμένη πόλη Να δραπετεύσεις δεν μπορείς από το θάνατό σου Κάποτε στεριωμένη εδώ με αίμα  και  πάλι  Αίμα  το μαυρισμένο χώμα σου ξερνάει [ … ]

 Δέηση               Χώρες του ήλιου και δεν μπορείτε ν’ αντικρίσετε τον ήλιο.                              Γιώργος Σεφέρης, «Το ναυάγιο της “Κίχλης”» Για τα δάση τα έκπαγλα που φλέγονται έκπληκτα Για τους δούρειους [ … ]

Toυ στίχου η θεότητα Δώσε μου χώρο για τα φτερά μου εσύ που είσαι γενναιόδωρη με όλους δώσε μου χρόνο να αποκτήσω διάρκεια κλωστή δίχως άκρες για τον σκοινοβάτη δώσε [ … ]