Ντέμης Κωνσταντινίδης: Δυο ποιήματα
Το θέμα Το θέμα είναι να σ’ αγνοεί η στατιστική. Να μην έχουν ιδέα για σένα, να μην έχουν εξουσία σ’ ό,τι σε αφορά. Να μην είσαι γι’ αυτούς…
Το θέμα Το θέμα είναι να σ’ αγνοεί η στατιστική. Να μην έχουν ιδέα για σένα, να μην έχουν εξουσία σ’ ό,τι σε αφορά. Να μην είσαι γι’ αυτούς…
17 ΞΕΝΙΣΤΗΣ Εντός ονείρου όνειρο: Ότι όλα μπλακ χιούμορ ήταν- οι νεκροί, ζωντανοί στη ρουτίνα σαν άλλοτε ήδη αβλαβείς κι ερωτοπαθέστατοι προαυλίζονται μα στο πλάνο φαίνεται ξενιστής φολιδωτός. …
Δέηση Χώρες του ήλιου και δεν μπορείτε ν’ αντικρίσετε τον ήλιο. Γιώργος Σεφέρης, «Το ναυάγιο της “Κίχλης”» Για τα δάση τα έκπαγλα που φλέγονται έκπληκτα Για τους δούρειους…
Δέηση Χώρες του ήλιου και δεν μπορείτε ν’ αντικρίσετε τον ήλιο. Γιώργος Σεφέρης, «Το ναυάγιο της “Κίχλης”» Για τα δάση τα έκπαγλα που φλέγονται έκπληκτα Για τους δούρειους…
Για μια φορά και έναν καιρό... Έπαιζε με τις λέξεις τις έκανε φιγούρες χορού σώματα που πολιορκούσαν τη νύχτα πλάσματα ανέμελα συντροφικά μα πρόσεχε να μην αγγίζουν το ένα το…
Ι Μάγισσες και μαΐστρες νυχτιάτικα στήσαν χορό με επωδές και ξόρκια, φίλτρα κι αμποδέματα της αγελάδας το αίμα το γάλα του φεγγαριού πίνουν και βρίζουν, κοροϊδεύουν και ασχημονούν η πανσέληνος…
ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ Ανάμεσα φόβου και θυμού ναυάγησαν τα πλοία σου. Ύστερα μόνο ο βυθός. Καθρέφτης του κόσμου η θάλασσα. Το φως μια αντανάκλαση. Συνεπώς βρίσκεσαι τρίτος από της Αληθείας.…
Λάμπει η αγάπη Σ’ αγκαθωτό στεφάνι Κάθε σου Πάσχα Πάλι και πάλι Είναι παρών παντού αλλά έχει από χρόνια πια σωπάσει Μύστης κρυφής ελπίδας και γνώστης ουράνιων…
ΚΡΙΤΙΚΗ (Στην Ανθούλα Δανιήλ) Αφαιρώ διακριτικά μάσκες με πολλά ψιμύθια περούκες που φορούν ουτιδανοί ηθοποιοί για να κρύβουν τα απρόσωπα πρόσωπά τους. Βγαίνω…
(Χάνοντας) στο ίδιο στημένο παιχνίδι Δε θα φοβάται πια Μήπως και τον σκοτώσουν Το ποτό και το τσιγάρο Και τ' αχάριστα πλήθη των ανθρώπων…
(αποσπάσματα) -άφηναν όλα πίσω μια τόσο δα λακκούβα και μέσα σ’ αυτήν βρώμικα νερά φύλλα έπεφταν επάνω και μικρά ζουζούνια κολυμπούσαν όλος ο κόσμος μια μουσική ένα γέλιο ένα…
ΜΥΓΑ Κομμάτια των ματιών της ο φακός Βλέπει το ’να σκοτάδι, τ’ άλλο φως Στο ’να κομμάτι χώμα Στ’ άλλο ουρανός Εκεί παραφρονεί και γίνεται οίστρος ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ…