Κωνσταντίνος Μπούρας: Καπετάν Μιχάλης, η ταινία που μας αναγκάζει να ξαναδιαβάσουμε τον Καζαντζάκη

Και πάλι καλά!!! Τα μεγάλα μυθιστορήματα που απεικονίζουν ολάκερες μεταβατικές εποχές ΔΕΝ μεταφέρονται στην οθόνη (μήτε στη μεγάλη μήτε στη μικρή). Από το 1889 μέχρι σήμερα έχει κυλήσει πολύ νερό,…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Η playlist μιας faultless μητρότητας της Ευαγγελίας Γατσωτή στον Πολυχώρο Vault σε σκηνοθεσία Κατερίνας Πολυχρονοπούλου, Ελένης Τυρέα.

Η παράσταση τού χειμώνα. Όσοι κι όσες γεννήθηκαν γύρω στα 1960 θα δουν να τρέχει μπροστά στα έκπληκτα νοσταλγικά μάτια τους μια ολάκερη εποχή. Χαρισματική θεατρική συγγραφέας η νεοεμφανιζόμενη Ευαγγελία…

0 Comments

Κατίνα Βλάχου: Η ΦΟΝΙΣΣΑ  

Ένα από τα μεγαλύτερα δώρα της Τέχνης είναι η μετουσίωση των τραυμάτων. Προσωπικά, συλλογικά, κοινωνικά και  ιστορικά τραύματα μέσα από την δημιουργική διαπραγμάτευση του καλλιτέχνη θεραπεύονται, καθώς διευρύνεται ο ψυχικός…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Πεσμένα Φύλλα / Kuolleet Lehdet / Fallen Leaves (2023), Φιλανδική δραματική ταινία με ανθρωπιστικά μηνύματα.

Κατάλληλη για εξάσκηση ενσυναίσθησης αυτή η ομοιοπαθητική ταινία που λειτουργεί δραματοθεραπευτικά. Συγκεκριμένα, βγαίνοντας από την υπέροχη υπόγεια αίθουσα τού κινηματογράφου Άστυ με τις υπέροχες γιγαντιαίες κολώνες, λες: «ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: «Η ΑΓΓΛΙΔΑ ΕΡΩΜΕΝΗ» της Μαργκερίτ Ντυράς, αστυνομικό ψυχολογικό δράμα, στο Θέατρο Εκστάν.

Ο ορισμός τού σασπένς: μία δολοφόνος που ομολογεί αυτοβούλως, αυθορμήτως, αυτοκλήτως, επειδή «δεν μπορεί να πει ψέματα όταν ακούει δύο ανθρώπους να συζητάνε για ένα θέμα». Υπέροχο, πρωτότυπο, μοναδικό. Ένας…

0 Comments

Γιούλη Ζαχαρίου:  Ζώνη Ενδιαφέροντος (2023) σε σκηνοθεσία  Jonathan Glazer

Μια μαύρη οθόνη και μια δυσοίωνη συγχορδία ανοίγουν τη νέα ταινία του Jonathan Glazer, εισάγοντας τον θεατή στο έρεβος· σε ελάχιστα λεπτά η συγχορδία θα αντικατασταθεί από κελαηδίσματα πουλιών και…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Ο Γλάρος του Τσέχωφ «πετάει» στο Θέατρο Σημείο σε μετανεωτερική εκδοχή τού Αλέξανδρου Διαμαντή.

Αμέσως μετά τον αποτυχημένο «Πλατόνωφ» ο Άντον Τσέχωφ επιτυγχάνει την υπέρβαση: κάνει τον εαυτό του πρόσωπο δραματικού έργου που εισάγει νέες μορφές έκφρασης, αποτυγχάνει (και ερωτικά) και στο τέλος αυτοκτονεί!…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Τζων Σίνγκερ Σάρτζεντ – Γκαμπριέλε ντ’ Ανούντσιο – Δύο παράφοροι καλλιτέχνες Δύο έργα τους: Η «Ηδονή» και το «Πορτραίτο της Χ»

  Απαράλλαχτη είναι ολάκερη η ζωή                                         Έχει μόνο ένα πρόσωπο, τη μελαγχολία,                                      Η σκέψη με την τρέλα φτάνει στην κορφή                                                κι έρωτας χέρι χέρι με την προδοσία…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Η κινηματογραφικώς παρά-μετά-ποιημένη «Φόνισσα» που μακρινή μόνον συγγενική σχέση (εξ αγχιστείας) έχει με το αριστούργημα τού Παπαδιαμάντη.

Το τέλος τής παπαδιαμαντικής «Φόνισσας» είναι εφάμιλλο τού Ντοστογιέφσκι, τού Ευριπίδη, τού Στρίντμπεργκ, τού Στάινμπεκ, τής Ντυράς, τού Ζενέ… Αυτό όμως δεν το είδαμε στην ταινία. Παραποιημένο, μεταποιημένο εργόχειρο που…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Υπόθεση Παραντάιν, σε σκηνοθεσία Αλεξίου Κοτσώρη, στο Αγγέλων Βήμα

Μία κοψοχολιαστική, αποστομωτική, αναστατωτική Υπόθεση Παραντάιν σε επιλογή δραματολογίου-θεατρική διασκευή μυθιστορήματος υπό Μαργαρίτας Δαλαμάγκα-Καλογήρου και σε σκηνοθεσία Αλέξιου Κοτσώρη, στο Αγγέλων Βήμα. Εντάξει, δεν αποφεύγεται εντελώς ο μισογυνισμός πίσω από…

0 Comments

Κωστής Ζ. Καπελώνης: Παλαιά, αλλά σύγχρονα  Α΄   

Έχουν περάσει 44 χρόνια από τότε που πρωτοεμφανίστηκε το όνομα μου στη διανομή επαγγελματικής θεατρικής παράστασης στο φεστιβάλ «I Greci: Nostri Contemporanei?» της Φλωρεντίας, (24 Απριλίου-13 Μαΐου, 1979). Η Αθήνα…

0 Comments

Γιούλη Ζαχαρίου:  Η Φόνισσα  2023  σε σκηνοθεσία Εύας Νάθενα

Όταν ένας σκηνοθέτης επιχειρεί το επισφαλές εγχείρημα να ασχοληθεί με κάποιο λογοτεχνικό έργο,  αυτομάτως μέρος των θεατών γίνεται καχύποπτο – και συχνά καθόλου άδικα. Αναμενόμενο λοιπόν ήταν, η καχυποψία, ειδικά…

0 Comments