Όταν ο Μάριος ήταν στη μέση της  Α΄ Δημοτικού, ο πατέρας του έμεινε άνεργος και έτσι αποφασίστηκε όλη η οικογένεια να μετακομίσει στο πατρικό σπίτι, στο χωριό. Θα ζούσανε από…

Χαμηλότατο, έρπεις σχεδόν καταγής, ενοχλητικό έως και βλαβερό ζιζάνιο, φυτρώνεις παντού, ραδίκι μου σεμνό και ανεπιτήδευτο. Το πατάς και ενοχή καμία. Βλέπεις, φυτρώνεις από μόνο σου, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια…

Ο ουρανός ήταν σχεδόν λευκός, ο ήλιος μεσουρανούσε απορροφώντας και το παραμικρό ίχνος υγρασίας στην αμμουδιά που είχε σπάσει, ρωγμές την διέτρεχαν σχηματίζοντας ανόμοια κομμάτια, κι ήταν σαν να έβλεπες…

Στριφογύριζε μέσα στο άδειο σπίτι και ανεβοκατέβαινε τις σκάλες, πιο πολύ τις ανέβαινε παρά τις κατέβαινε, που σημαίνει ότι βρισκόταν πιο πολύ πάνω, στο πάνω μέρος του παλιού παραθαλάσσιου σπιτιού,…

Στα μάτια των ανθρώπων του 21ου αιώνα τα μεσαιωνικά κάστρα περιβάλλονται από μια αύρα που είναι πολύ ρομαντική. Όντας κτίρια εντυπωσιακά και αγέρωχα, χτισμένα σ’ εποχές ανήσυχες και επισφαλείς, κατέληξαν…

Στο καφενείο ο παπάς κι ο δάσκαλος έπιναν καφέ σκυφτοί κι αμίλητοι, γεμάτοι θλίψη. Στους δρόμους γκλιγκάνιζαν οι κουδούνες, σφύριζαν οι κουδουναραίοι. Όλη τη μέρα πετάγονταν από γωνίες και τρομοκρατούσαν…

  Όταν τον έφεραν ήταν τυλιγμένος με επιδέσμους. Ένας τραυματίας όπως τόσοι άλλοι. Τροχαίο. Κακώσεις στο σώμα.  Ο εγκέφαλος με σοβαρή βλάβη. Ένα γλυκό Αυγουστιάτικο απόγευμα, που ο ήλιος μέλωνε…

  Έβγαιναν για βόλτα κάθε σούρουπο. Χειμώνα, καλοκαίρι. Καθημερινές και αργίες. Εκείνη, ψηλή, λιπόσαρκη, αγέρωχη, παρά την ορατή πια κύφωσή της, με τα άλλοτε χρυσοκάστανα μαλλιά της, λευκά τώρα, δεμένα…

Παρατηρώ την Σμόκυ την γάτα μου, που τώρα που μπαίνει η άνοιξη και γίνεται ο καιρός ευχάριστος, μοιάζει σαν να ξύπνησε από χειμερία νάρκη και είναι όλο κέφι και ενέργεια.…