Ελένη Ε. Νανοπούλου: ΤΗΣ ΑΜΜΟΥΔΙΑΣ ΤΟ ΧΕΡΙ

1. Εκείνο το δύσκολο καλοκαίρι που δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ-δηλαδή να διαβάσω, είδα τα χέρια της αμμουδιάς. Ξεφύλλιζα ένα περιοδικό μήπως βρω κάτι ενδιαφέρον. Ούτε κι αυτό κατάφερα. Είχε ανοίξει…

8 Comments

Γιώργος Καρτάκης: Ο καφές

Όταν οι άλλοι ετοιμάζονται τα Σάββατα το απογευματάκι να πεθάνουν βαρώντας κόρνες ως χαρμόσυνες αναγγελίες γάμων στις εθνικές, εγώ έχω ξωμείνει από καφέ στο ακατάστατο διαμέρισμα μου. Ρίχνω, λοιπόν, αξύριστος…

0 Comments

Γεωργία Παπαδάκη: Η θεια-Αγγέλω κι οι κατσίκες της, η Ρούμελη και οι λέξεις της 

         Σ’ ένα χωριό κάπου στους πρόποδες της Γκιώνας  πριν λίγα χρόνια     Η 80χρονη μαυροφορεμένη θεια1-Αγγέλω έβοσκε σε μια πλαγιά του βουνού τις φιλενάδες της, τις γίδες,2 τη Λιάρα, τη…

0 Comments

ΚΩΣΤΑΣ ΠΕΡΔΙΚΗΣ: Η άλλη

Από τότε που τον πρωτογνώρισα μέχρι και σήμερα, πατη­μένα πια τα εξήντα, παραμένει ένας όμορφος και καλοστεκού­μενος άντρας. Ψηλός, στεγνός, με καστανόξανθα μαλλιά, λίγο ασπρι­σμένα και πάντα με μακρύ μουστάκι.…

0 Comments

ΖΩΗ ΚΑΤΣΙΑΜΠΟΥΡΑ: Πετσετάκια, σεμεδάκια, καρεδάκια

Στην οδό Σωκράτους, κοντά στο Δίπορτο, και στην Αρμοδίου και κυρίως στην Αθηνάς προς την Ομόνοια έχουν ανοίξει κάμποσα παλιατζίδικα. Πάω και χαζεύω, συχνά. Δεν είναι καθόλου αντικερί,  με διαλεγμένα…

1 Comment

ΠΑΥΛΙΝΑ ΠΑΜΠΟΥΔΗ: Η εξομολόγηση ενός επιτυχημένου συγγραφέα

Είμαι παιδιόθεν αφοσιωμένος στην τέχνη της γραφής. Μόλις έμαθα και τα 24 γράμματα, άρχισα αμέσως να γράφω λογοτεχνία, καθώς ήταν η μόνη μοναχική ενασχόληση που δεν ενοχλούσε κανέναν: ούτε έκανε…

0 Comments

ΚΩΣΤΑΣ ΠΕΡΔΙΚΗΣ: Ο Μαύρος Γάτος

 Το αμπέλι μας το είχε φυτέψει και αναστήσει ο παππούς, ο πα­τέρας της μητέρας μας. Δεν ήταν μεγάλο, ήτανε όμως πολύ καρ­περό. Είχε διαφό­ρων ειδών κλήματα, ροδίτες, μοσχάτα, κέρινα κ.ά.…

0 Comments

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΚΑΡΑ:  Ρημαδιό

Γύρισε το βαρύ κλειδί στην κλειδαριά, έτσι απλά, όπως έκανε κάθε μέρα όταν κλείδωνε για να πάει  στις δουλειές της, να φέρει νερό από την πηγή στη βάση του χωριού, κατηφορίζοντας…

0 Comments

ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΑΛΚΟΣ: Tα PAIDAKIA

Τήν 4η Ἰουλίου 2043, ἀνήμερα τῆς ἐθνικῆς γιορτῆς, ὁ ἀστυνόμος Μπίκας, ἀποσυρμένος ἐδῶ καί χρόνια ἀπό τήν ἐνεργό ὑπηρεσία, κλήθηκε ἀπό μιά παλιά συνάδελφό του γιά νά διερευνήσῃ τήν ὑπόθεση…

0 Comments

ΜΑΡΩ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Μέλι γάλα

   μια φορά κι ένα καιρό    χωρίς  ιμέιλ σκάιπ  έξυπνα τηλέφωνα    χωρίς καν υπερατλαντικές πτήσεις                                                         Άνοιξη 1952. Την ησυχία του πρωινού ξαφνιάζει το κουδούνισμα. Ζωηρό. Τρεις φορές. Τρέχω…

0 Comments