Σταμάτησα να σου γράφω εδώ και δυο χρόνια. Δεν ήθελα, σαν να πείσμωσα ή να μπούχτισα με κάτι , δεν ξέρω … Δεν τα ψάχνω πια κάτι τέτοια , τα…

Μέσα στο πυκνό σκοτάδι σέρνονταν οι οιμωγές. Άνθρωποι αλυχτούσανε σαν σκύλοι. Είχανε μεταμορφωθεί, μαζί κι  ο τόπος, γέμισε κόκαλα και αίμα. Βγήκανε τα θηρία και ξεσκίζανε σάρκες τρυφερές και σάρκες…

Το τσιμπούσι ξεκίνησε. Ύστερα από λίγο άρχισαν να γελάνε και να μιλάνε όλοι μαζί και το σπίτι που ήταν συνήθως σιωπηλό και γαλήνιο σαν εκκλησία πλημμύρισε από γέλια και φωνές…

Όταν ήμουν πολύ μικρή και πηγαίναμε επίσκεψη στο σπίτι της θείας Σταματίας, πριν φτάσουμε στην εξώπορτα έπρεπε να περάσω πάνω από ένα μικρούτσικο αυλάκι. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο δεν κατάφερνα…

Στο διήγημα «Η αφήγηση μιας κυρίας», ο μάστορας της αφήγησης ΑντόνΤσέχοβ, αποτυπώνει μέσα σε λίγες σελίδες  όλη την ζωή της ηρωίδας -αφηγήτριας. Μια ζωή που πήγε χαμένη όπως τόσες και…

«Φώτο-Μπράχος 'πο το Σούλι, τα σιουλβάρια σα σακούλι, Φώτο-Μπράχος 'πο το Σούλι, τα σιουλβάρια σα σακούλι...» Οι παιδικές φωνές ακολουθούσαν τον σκυφτό γέρο σαν αχός. Κι εκείνος χαμογελούσε με το…

 Δεν είναι στη πρώτη τους νιότη,   η εμφάνιση τους όμως  κρύβει φιλάρεσκα κάποια χρόνια. Λένα και Βάσια.  Στενές φίλες. Όχι από παλιά, πριν τρία χρόνια, από την πρώτη στιγμή που…

Στα πίσω χρόνια, που οι αθάνατοι θεοί ανεβοκατέβαιναν σχεδόν καθημερινά από τον Όλυμπο και δεν περνούσε μέρα να μην παίξουν, να γλυκοκοιτάξουν ή να σκανδαλίσουν θνητό, ζούσε στο άστυ των…

1 Μόλις εμφανίστηκε στο roof-garden του ξενοδοχείου μου φάνηκε ότι ο χρόνος σταμάτησε να κυλάει. Και δεν ήμουν ο μόνος που ένιωσε έτσι. Για μια στιγμή όλοι έπαψαν να μιλάνε…

οἴαν τὰν ὐάκινθον ἐν ὤρεσι ποίμενες ἄνδρες πόσσι καταστείβοισι, χάμαι δέ τε πόρφυρον ἄνθος (ἔτσι ὅπως τήν ὑάκινθο τσοπάνηδες στά ὄρη  τσαλαπατοῦν καί κείτεται χάμω τό κόκκινο ἄνθος) Σαπφώ Ἡ…