Έφη Φρυδά: Δεύτερη Απουσία

Ήρθες εχθές πατέρα Να βγαίνεις σ’ είδα πίσω από την κατάφορτη ροδιά Πόση ομορφιά! Οι φυλλωσιές οι πλούσιες σε σκεπάζαν Ήσουνα δέντρο θαλερό Μα τι παράξενο, στη χούφτα σου τα…

0 Comments
Read more about the article Γιώργος Βέης: Ποιήματα
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Γιώργος Βέης: Ποιήματα

  ΧΑΡΤΦΟΡΝΤ, ΚΟΝΕΤΙΚΑΤ   Το προχωρημένο φθινόπωρο η γαλάζια πικέα βλέπει πάλι το ίδιο όνειρο και δεν ξαφνιάζεται οι φωνές των παιδιών καθώς μπαίνουν επιτέλους στο σπίτι οι κρανιές, τα…

1 Comment

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Τρία ποιήματα

 ΑΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ  Γύρω στη λάμπα που άναβα  να φωτίσω τις νύχτες μου βρήκα ένα σωρό  σταχτιές πεταλούδες καμένες και καθώς καθάριζα τα μαυρισμένα κορμιά τους απ’  το τραπέζι…

0 Comments
Read more about the article ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ:  Κλίμαξ*
oznor

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ:  Κλίμαξ*

Αυτό δεν το περίμενα· στήνει μια σκάλα για ν’ ανεβεί απάνω στον σταυρό του. Λίγο πιο κει χυμένο το φεγγάρι, σερβίτσια πεταμένα και σπασμένα μάρμαρα.   Ο χρόνος διαστέλλεται, συστέλλεται,…

0 Comments
Read more about the article ΗΛΙΑΣ ΜΑΡΚΟΣ: Δυο ποιήματα
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

ΗΛΙΑΣ ΜΑΡΚΟΣ: Δυο ποιήματα

Για λίγη αγάπη   Φεύγει κι αυτή η μέρα στην απογευματινή κίνηση ξεθωριάζει για λίγη αγάπη που δεν φάνηκε ξοδεύτηκε στις οθόνες και τις αναμονές πάσης φύσεως κι έχει μια…

0 Comments

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΖΕΡΒΟΥ: Ακαδημαϊκή ζωή 

Θα μπω στο εορτολόγιο ως οσία - παρακαλώ και προκαλώ τους αρχιερείς- Ήδη σπαράσσομαι σε Τμήματα δημόσια, Στρέφω την παρειά για διπλό ράπισμα. Έχω μετανοήσει ειλικρινώς. Αλλά δεν πρόκειται ποτέ…

0 Comments

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΝΔΗΣ: Τρία ποιήματα

Άτιτλο  Με πόσο φως ξεπληρώνεται ο θάνατος; Με τι θάνατο εξαργυρώνεται τόσο φως;    Ωδή στην ασπρόμαυρη φωτογραφία  Άσπρο βαθύ, της λύπης που μας γέννησε Μαύρο, βαφή των ματιών μας…

2 Comments

ΓΙΟΛΑΝΤΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ: Πεζοποιήματα

 Η ΜΙΚΡΟΥΛΑ ΤΙ   Άγγελε της χιονοθύελλας και των μπλακάουτ, ξέρεις τα βατόμουρα, εκείνα τα ρουμπίνια, στον πράσινο κήπο του παππού μου;   Ann Sexton  Αν ήθελα να υπάρχει παράδεισος -και μετά…

0 Comments

ΕΦΗ ΦΡΥΔΑ: Άσε με να βγω

άσε με να βγω, είπε η Αλίκη στο σπίτι και το χέρι της έσπασε βίαια το παράθυρο ενώ το πόδι της κλωτσούσε την εξώπορτα η εξώπορτα τραντάχτηκε από τους μεντεσέδες…

0 Comments