Έφη Φρυδά: Δεύτερη Απουσία
Ήρθες εχθές πατέρα Να βγαίνεις σ’ είδα πίσω από την κατάφορτη ροδιά Πόση ομορφιά! Οι φυλλωσιές οι πλούσιες σε σκεπάζαν Ήσουνα δέντρο θαλερό Μα τι παράξενο, στη χούφτα σου τα…
Ήρθες εχθές πατέρα Να βγαίνεις σ’ είδα πίσω από την κατάφορτη ροδιά Πόση ομορφιά! Οι φυλλωσιές οι πλούσιες σε σκεπάζαν Ήσουνα δέντρο θαλερό Μα τι παράξενο, στη χούφτα σου τα…
ΧΑΡΤΦΟΡΝΤ, ΚΟΝΕΤΙΚΑΤ Το προχωρημένο φθινόπωρο η γαλάζια πικέα βλέπει πάλι το ίδιο όνειρο και δεν ξαφνιάζεται οι φωνές των παιδιών καθώς μπαίνουν επιτέλους στο σπίτι οι κρανιές, τα…
ΑΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ Γύρω στη λάμπα που άναβα να φωτίσω τις νύχτες μου βρήκα ένα σωρό σταχτιές πεταλούδες καμένες και καθώς καθάριζα τα μαυρισμένα κορμιά τους απ’ το τραπέζι…
Αυτό δεν το περίμενα· στήνει μια σκάλα για ν’ ανεβεί απάνω στον σταυρό του. Λίγο πιο κει χυμένο το φεγγάρι, σερβίτσια πεταμένα και σπασμένα μάρμαρα. Ο χρόνος διαστέλλεται, συστέλλεται,…
ΠΑΛΙΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ «ὅτι χίλια ἔτη ἐν ὀφθαλμοῖς σου ὡς ἡμέρα ἡ ἐχθές»[1] Στον Γιώργο Ζουγανέλη Τ’ αδέλφια σου παίρνουν Τηλέφωνο στον αριθμό σου Που εγώ απαντώ Οι…
Για λίγη αγάπη Φεύγει κι αυτή η μέρα στην απογευματινή κίνηση ξεθωριάζει για λίγη αγάπη που δεν φάνηκε ξοδεύτηκε στις οθόνες και τις αναμονές πάσης φύσεως κι έχει μια…
Θα μπω στο εορτολόγιο ως οσία - παρακαλώ και προκαλώ τους αρχιερείς- Ήδη σπαράσσομαι σε Τμήματα δημόσια, Στρέφω την παρειά για διπλό ράπισμα. Έχω μετανοήσει ειλικρινώς. Αλλά δεν πρόκειται ποτέ…
Άτιτλο Με πόσο φως ξεπληρώνεται ο θάνατος; Με τι θάνατο εξαργυρώνεται τόσο φως; Ωδή στην ασπρόμαυρη φωτογραφία Άσπρο βαθύ, της λύπης που μας γέννησε Μαύρο, βαφή των ματιών μας…
Η ΜΙΚΡΟΥΛΑ ΤΙ Άγγελε της χιονοθύελλας και των μπλακάουτ, ξέρεις τα βατόμουρα, εκείνα τα ρουμπίνια, στον πράσινο κήπο του παππού μου; Ann Sexton Αν ήθελα να υπάρχει παράδεισος -και μετά…
άσε με να βγω, είπε η Αλίκη στο σπίτι και το χέρι της έσπασε βίαια το παράθυρο ενώ το πόδι της κλωτσούσε την εξώπορτα η εξώπορτα τραντάχτηκε από τους μεντεσέδες…
Ας είμαστε ευχαριστημένοι με όσα κάναμε Από την υπέρτατη μοναξιά γεννήθηκε η αγάπη, όμως η αγάπη έχει τις πληγές της δημοκρατίας. Κι εγώ είτε υπάρχω είτε δεν υπάρχω, το ίδιο…
ΠΑΝΘΗΡ (Κυνηγός των πάντων) Εσύ γάτα, εγώ το δέντρο σου με σκαρφαλώνεις Στις φυλλωσιές μου κρύβεσαι καιροφυλαχτείς όπως παλιά τη λεία σου Ποια θα ’ναι άραγε αφού τώρα πλέον είσαι…