Είναι αληθινά Μεγάλη η ημέρα αυτή, όπως όλες αυτής της εβδομάδος βέβαια. Τη σημασία της τονίζει ο Γέροντας Πετρώνιος Τανάσε: «Ο Νυμφίος Χριστός μας προσκάλεσε ήδη στην μυστική ευωχία των…
ΕΡΩΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ Μου έδωσες κάποιο αρσενικό χαρακτηριστικό, ενώ εγώ σου έδωσα κάποια δικά μου. Είσ’ ο πατέρας της δράσης μου, ενώ εγώ σου έδωσα νέο θάρρος. Ίσως ολοκληρωνόμαστε με…
Ένα γεγονός δεν μεγαλώνει έξω από το χώρο που τελέστηκε ένα γεγονός δεν μεγαλώνει με ποίηση δε γίνεται ούτε μύθος ούτε τραγούδι ο Πόντος η Κύπρος δεν είναι μύθος…
ΑΝΤΕΡΛΕΧΤ βββρρρζζγιχχράαατσσκςςςς ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΌΟΟΟΟΟΟ βββρρζζγιχχράαατσσκςςςς ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ βρζιχχχχςςςςςςςςςς ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ΟΟΟΟΟΟΟΟ ΟΟΟΟ ΟΟΟ Ο φφρρρρρρρρρρρτπτπτπτπτπτπτπτπτ μουουουουουουουουουουουουουουουουου σιωπή Εγώ βόδι που ανοίγει στον πόνο σα ρόδι Εγώ ρόδι χύνω αίμα και αίμα…
Η παραπάνω έκφραση την οποία σήμερα χρησιμοποιούμε με την έννοια «εκμεταλλεύομαι κάποιον σκληρά, τον απομυζώ» και ακόμη ως βαριά απειλή ‒ θα (σου) πιω το αίμα ‒ έχει και αυτή…
Kαι τότε εγώ τον πάσσαλο κάτω από την πολλή τη στάχτη έχωσα, μέχρι να ζεσταθεί· συγχρόνως σ’ όλους τους συντρόφους μου με λόγια έδινα κουράγιο, μήπως κανείς μού…
Βιβλίο Ζ, 84 (σχ. 1) Όταν ξημέρωσε, ο Νικίας ξεκίνησε οδηγώντας τον στρατό· οι δε Συρακούσιοι και οι σύμμαχοί τους τούς καταδίωκαν με τον ίδιο τρόπο, κτυπώντας τους από…
Νίκος Παπάνας: δεκασύλλαβα ΤΑ ΔΕΚΑΣΥΛΛΑΒΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ (1) Χλωρό το γέλιο Διάφανο χάδι (2) Κλίνη της χλόης Άγνωστοι κήποι (3) Άλικη φωνή Ξύπνημα ρόδων (4) Υγροί…
Βγαίνω έξω σοβαρός-σοβαρός, με το μολύβι μου και με το σημειωματάριό μου, πάω και κάθομαι βαρύς κάτω από έναν έλατο μεγάλο και περιμένω να μου ’ρθουν σκέψεις, σαν σκίουρος που…
Η μνήμη είναι επιλογή. Έτσι είπες κάποτε, με την πλάτη σου γυρισμένη σε μένα, όπως θα ’κανε ένας θεός. Αν όμως ήσουν θεός θα τους έβλεπες. Θα κοιτούσες από ψηλά…
Χωρίς ωράριο πλήρες , δίδασκε σε Γυμνάσιο κοριτσιών. Τραγουδούσε τις Κυριακές στο εθνικό Ωδείο. Ακροατήρια πολύ βαριεστημένα! Αλλοίωνε τις ιστορίες της, να ζωηρέψουν: -« Μονάχη της , όλο φοβέρες…
ΤΟ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙ Αιχμάλωτη στο κάδρο μένει ακόμα η στιγμή. Μα κάποτε μπορεί και ξεγλιστράει. Τρέχει τότε στον τοίχο, Στάζει στο πάτωμα. Απλώνεται στα έπιπλα, στα χαλιά, στα ρούχα. Εκεί συναντάει…
