Τίνα Κωνσταντάτου: Να θυμηθώ να μην ξεχάσω
Πριν από λίγες μέρες μπήκα σ’ ένα βιβλιοπωλείο. Μια φίλη μου είχε εκείνη τη μέρα τα γενέθλιά της κι έψαχνα να βρω ένα βιβλίο με φρεσκο-χωρισμένες για να της το…
Πριν από λίγες μέρες μπήκα σ’ ένα βιβλιοπωλείο. Μια φίλη μου είχε εκείνη τη μέρα τα γενέθλιά της κι έψαχνα να βρω ένα βιβλίο με φρεσκο-χωρισμένες για να της το…
Τακ...τακ ....τα ...τακουνάκια... Τακ... τακ... τα... τακουνάκια... Ισιώνει το φουστάνι της που τσιτώνει στην κοιλιά γιατί έχει και τα παχάκια της. Δεν είναι και παιδούλα πια.. Γκλιν...γκλαν... κουδουνίζουν τα βραχιόλια…
Ένα πρασινωπό θαμπό φεγγαρόφωτο πλημμύριζε το δωμάτιο. Η γυναίκα του λοχαγού κοιμόταν όπως την είχε αφήσει ο άντρας της. Τα απαλά της μαλλιά ήταν λυτά, απλωμένα πάνω στο μαξιλάρι, και…
Γυναίκα Σ' αυτήν τη σπείρα ο Κόσμος εισέρχεται μωρό και γίνεται Άντρας. Όσο υπάρχει μία αγκαλιά θηλυκότητας δεν υπάρχει ορφάνια, ο στρατιώτης έχει σπίτι να επιστρέψει, έχει μία πηγή…
To 1992, η Ιταλίδα συγγραφέας με το ψευδώνυμο Elena Ferrante δημοσιεύει το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο L’amoremolesto (Βάναυση αγάπη), προκαλώντας παγκόσμια αίσθηση. Από τότε, για τα τελευταία 25 χρόνια,…
Από τότε που τον πρωτογνώρισα μέχρι και σήμερα, πατημένα πια τα εξήντα, παραμένει ένας όμορφος και καλοστεκούμενος άντρας. Ψηλός, στεγνός, με καστανόξανθα μαλλιά, λίγο ασπρισμένα και πάντα με μακρύ μουστάκι.…
ΣΥΓΧΡΩΤΙΖΟΜΕΝΗ ΜΕ ΑΓΓΕΛΟΥΣ Είχα κουραστεί να είμαι γυναίκα, μ' είχαν κουράσει τα κουταλάκια και τα βαζάκια, μ' είχαν κουράσει το στόμα και τα στήθη μου, μ' είχαν κουράσει τα καλλυντικά…
Μια από τις μέρες του πρώτου δεκαήμερου του μήνα Μάρτη (γδάρτη και κακού παλουκοκαύτη), ή αλλιώς, του μήνα αυτού που, όπως όλα τα ανάποδα σε αυτή τη χώρα, έξω κάνει…
Μέσ' απ' τους Αμπελώνες διάλεξεν η Νύφη δρόμο να πάρει για να πάει στην εκκλησιά και καθώς βάδιζε με τ' ολοκέντητό της νυφικό τους δαντελένιους πέπλους ξέπλεκα τα μαλλιά…
Το καλοκαίρι πέρασε κρατώντας την αναπνοή μας. Ύστερα ήρθαν οι βροχές. Τ’ ασήμια τους απλώθηκαν πίσω απ’ την πλάτη σου. Τα σκαλιά ψηλά. Τα παράθυρα δύσκολα, έτοιμα να μας καρατομήσουν.…
(Απόσπασμα από το μυθιστόρημα-ποίημα "Η ΜΑΣΚΑ ΤΟΥ ΠΙΘΗΚΟΥ") Για τη Gwen Harwood Κάθε χρονιά, χρόνια τώρα Πάνω στο πρόσωπο του πιθήκου Μια μάσκα πιθήκου Basho “Τι τον θέλετε τον ποιητή;…
Απόψε απόψε φίλησα στο χεράκι Του ένα ένα τα δάκτυλα ταπεινά στα όστρακα των νυχιών μετά τα έγλειψα τα βύζαξα ήταν του Ποιήματος τα Χέρια που άφησα να μου χαϊδέψουν…