Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Φίλιπ Κερ, και η τριλογία μιας πόλης και μιας εποχής
«Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ποτέ δε με θεώρησα κάτι σπουδαίο. Όσο μεγαλώνεις, αυτό το “πράσινο φως” αλλάζει. Στην αρχή ήταν η συγγραφή. Μετά, το να ταξιδεύω σε…
«Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ποτέ δε με θεώρησα κάτι σπουδαίο. Όσο μεγαλώνεις, αυτό το “πράσινο φως” αλλάζει. Στην αρχή ήταν η συγγραφή. Μετά, το να ταξιδεύω σε…
Αν και κοιτούσε τη ζωή από μια κάποια απόσταση ως παρατηρητής παρά ως συμμέτοχος του καθημερινού βίου, ήταν ωστόσο κοινωνικός υπέρ του δέοντος. Ίσως γιατί φοβόταν μήπως τον κυριεύσει η…
«Σταυρώθηκα μόνη μου/Μη με ξεχνάτε» Καίτη Δρόσου Όπου πατάς πέφτουν πράσινα φύλλα Άρης Αλεξάνδρου «[…] κι ούτε έχει σημασία που ασπρίσαν τα μαλλιά μου, δεν είναι τούτο η λύπη…
«Πιστεύω ότι κανείς δεν κουράστηκε ποτέ τόσο πολύ όσο εγώ για να μάθει μία τέχνη. Η φύση δε μου έδωσε πολλά χαρίσματα, κι αν κατάφερα κάτι, αυτό οφείλεται μόνο στις…
«Η απόλαυση ενός έργου τέχνης ισοδυναμεί …
«Οι νεκροί συγγραφείς είναι μακριά από μας γιατί εμείς ξέρουμε πολύ περισσότερα απ’ όσα ήξεραν εκείνοι. Ακριβώς κι αυτοί είναι αυτά που ξέρουμε εμείς τώρα». Τ.Σ. ΕΛΙΟΤ ΞΟΒΕΡΓΕΣ…
Θέλω καιρό να γράψω για τον Ηλία Πετρόπουλο και όλο το αναβάλλω. Δεν ξέρω γιατί. Μάλλον δε μ’ αρέσει να εμφανίζομαι μετά το θάνατο κάποιου διάσημου και να λέω πως…
Έχασε τη μητέρα της δέκα μέρες αφότου γεννήθηκε στις Βρυξέλλες στις 8 Ιουνίου του 1903. Η μητέρα ήταν Βελγίδα και την έλεγαν Φερνάντ ντε Καρτιέ ντε Μαρσιέν (Fernande de Cartier…
Λίγο πριν πεθάνει τρία πράγματα έλεγε πως ήθελε ακόμα να κάνει: «Να ταξιδέψω, να κάνω έρωτα και να γράψω. Τα δύο πρώτα δεν μπορώ να πω πως δεν τα χόρτασα…
…es ist alles da, und ich bin nichts [*] Goethe, Torquato Tasso Όταν βλέπεις κάτι για πρώτη φορά δεν ξέρεις τι βλέπεις. Το βλέμμα ακολουθεί πιστά τους μαιάνδρους της…
Τὸ ποίημα κάθεσαι καὶ τὸ ξενυχτᾶς σὰν τὸν νεκρό Ποτέ δεν αγάπησα τον Κλοντέλ που ήταν και διπλωμάτης και ας τον είπαν μεγάλο. Ο ποιητής είναι άχρηστος. Είναι είδος…
Ίσως πριν από τα χείλη γεννήθηκε ο ψίθυρος Πριν από τα δέντρα στροβιλίζονταν τα φύλλα. Μαντελστάμ Κι έτυχε τότε να γελάνε οι νεκροί,…