Αντωνία Παυλάκου: Ατεκνίας εκδίκηση  

Είμαι ο Χρήστος Δημητρίου, ψυχίατρος, ιδιοκτήτης και διευθυντής ψυχιατρικής κλινικής στα προάστια μιας μεγαλούπολης. Από το παράθυρο του γραφείου μου αγναντεύω τον μεγάλο κήπο. Το τέλος του απογευματινού επισκεπτηρίου πλησιάζει,…

0 Comments

Μαρία Βέρρου: Διασώστης ποίησης

Πόσους χαμούς μπορείς ν’ αντέξεις; Χαμός λέει στην πόλη Όρσκ. Τόνοι νερού κινδυνεύουν να πνίξουν χιλιάδες κατοίκους της, λόγω δημιουργίας ρήγματος σε φράγμα στα Ουράλια όρη, έλεγαν στις ειδήσεις, όπως…

0 Comments

Αναστασία Κόκκινου: Tό πρῶτο πού θυμᾶμαι. Ἀπόσπασμα[1]

Tό πρῶτο πού θυμᾶμαι εἶναι ἕνας νηπιακός βηματισμός πάνω σέ πέτρινο καμπυλωτό πεζούλι κι ἕνας χορός ἰδιότυπος στό καφετί ἀμπάρι τοῦ μαγεριοῦ. «Μάνα» φώναζα τή γιαγιά καί τόν παππού «πατέρα»,…

0 Comments

Γιώτα Μπιλίρη: Γράψε λάθος

Πριν απ΄ το Πάσχα, σε αλυσίδα καταστημάτων, επωλούντο δώρα για αναδεξιμιούς. Τοποθετούνταν χαμογελαστά σε σακουλίτσες στις οποίες φιγουράριζαν κεριά με υψηλή  αισθητική. Κάπου στην άκρη, ικανά να αναφλέξουνε συνδέσεις ανατριχιαστικές,…

0 Comments

Άγγελος Ευθ. Αγγελόπουλος:  Η ΜΙΚΡΗ ΠΛΑΤΕΙΑ         

         Λίγο πριν τελειώσει η  μέρα, η ανοιξιάτικη υγρασία απλωνόταν στη μικρή πλατεία. Τα κτίρια γύρω, ψηλές πολυκατοικίες, έκρυβαν τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου και οι γωνίες τους έμοιαζαν…

0 Comments
Read more about the article Βαγγέλης Φίλος: Η τελετή-Απόσπασμα μνήμης
Key entering a luminous keyhole. Digital illustration, 3D rendering.

Βαγγέλης Φίλος: Η τελετή-Απόσπασμα μνήμης

—Μπορούμε ν' αρχίσουμε! Ο επικεφαλής είχε την έκφραση του αποφασισμένου. Όμως καθώς διέγνωσε τον αδιόρατο δισταγμό μου, ρώτησε δήθεν αδιάφορα. —Λείπει κανείς; —Όλοι, ήθελα να φωνάξω, αλλά σήκωσα το κεφάλι…

0 Comments

Μάρω Παπαδημητρίου: Στη μεγάλη πόλη             

Στο παλιό κέντρο της σύγχρονης μεγαλούπολης περπατάει αργά, αργά… Όπως άλλοτε. Μέσα από τις παλιές γειτονιές με τα ισόγεια σπίτια και τα δίπατα, με κεραμοσκεπές και ταράτσες, χαγιάτια, αυλές, καμινάδες…

0 Comments

Έφη Φρυδά: Λοχ Νες

Ο Θόδωρας δούλευε στο σουβλατζίδικο του Βαρτάν στο Μοναστηράκι. Μέρα-νύχτα ιδρωκοπούσε πάνω από τη φωτιά, την τσίκνα και τις μυρωδιές, αλλά ποτέ δεν παραπονιόταν, αντιθέτως του άρεσε. Γιατί έτσι βρισκόταν…

0 Comments