(Στην Ιωνία ο λόγος αρχίζει να σκορπίζει την αχλή του μύθου) (Σχ. 1). Η αρχή, έχει πει, και το στοιχείο των όντων είναι το άπειρο… λέει όμως ότι…
Η παροιμιακή αυτή έκφραση, που σημαίνει μεταφορικά ότι ο άνθρωπος εισπράττει τις συνέπειες των πράξεών του (και με καλή και με κακή σημασία), έχει διασωθεί ως σύλληψη από τους αρχαίους…
(Ανασύροντας από την αφάνεια και την επισκίαση της Σαπφώς ονόματα γυναικών που διακόνησαν την ποιητική τέχνη) ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΩΣ1 Παλατινή Ανθολογία ΙΧ, 26 Ετούτες τις γυναίκες που έχουν θεία…
Σε παλαιότερο άρθρο μας μιλήσαμε για ξένες λέξεις που δέχθηκε και αφομοίωσε ⸺ όπως συμβαίνει σε όλες τις γλώσσες ⸺ η αρχαία Ελληνική, οι οποίες, προερχόμενες από χαμένες προελληνικές…
Ι Ἀφορισμοὶ (σχ. 2) 1,1 και 7,87 Ὁ βίος βραχύς, ἡ δὲ τέχνη μακρή, ὁ δὲ καιρὸς ὀξύς, ἡ δὲ πεῖρα σφαλερή, ἡ δὲ κρίσις χαλεπή. […] Η ζωή είναι…
Άλλη μία λέξη της αρχαίας Ελληνικής κατασκευασμένη από την ποιητική γλώσσα με ανάγλυφη παραστατικότητα είναι το επίθετο νιφόβολος-ον. Σχηματίστηκε από το ουσιαστικό νιφάς-άδος (ἡ) = νιφάδα, τουλούπα χιονιού και…
Παλατινή Ανθολογία V, 64 Χιόνιζε, χαλαζόδερνε, σκοτείνιαζε παντού, ρίχνε αστραπές, ρίχνε και κεραυνούς, κι όλα τα σύννεφα τα μολυβιά στη γη επάνω τίναζέ τα! Γιατί μονάχα αν με…
Άλλη μία έκφραση, δηλωτική αυτή του χρονικού διαστήματος στην αρχή του ύπνου ( το πρωτοΰπνι), που έχει περάσει αναλλοίωτη από την αρχαία στη νέα ελληνική γλώσσα, όπως θα δούμε…
( Η θέση του Αριστοτέλη για τη Φύση) 645a, 15-30 […] Ως εκ τούτου, δεν πρέπει να αποστρεφόμαστε με παιδιάστικη αντίληψη τη μελέτη των ζώων εκείνων που είναι…
Αυτός που ξέρει να κολυμπάει λέγεται, ως γνωστόν, κολυμβητής (κολυμβήτρια). Για την αντίθετη όμως έννοια η Νεοελληνική γλώσσα δεν διαθέτει αντίστοιχη μονολεκτική διατύπωση, και εξ αυτού εκφραζόμαστε περιφραστικά·…
(Από την περιοχή της φιλοσοφίας και τον Πλάτωνα, στον χώρο της κωμωδίας και τον Αριστοφάνη: με αφορμή την προεκλογική περίοδο που διανύουμε ΙΙ) (Σχ. 1) ΔΗΜ. Να τον…
Το μελωδικό επίθετο μυρόπνοος-ον (συνηρημένο μυρόπνους-ουν) είναι σύνθετο· σχηματίζεται από το ουσιαστικό μύρον (τό) και το ρήμα πνέω, και σημαίνει «αυτ(ός) που πνέει μύρα», «ο ευωδιαστός». Παρακάτω θα δούμε…
