Μαριανίνα Βεντούρη: Τέσσερα ποιήματα σχεδόν αυθόρμητα

ΜΙΣΟ ΦΙΛΙ   Μισό φιλί, το ρόδι ακέριο αγόρι που μιλάς την ίδια γλώσσα φοράς ακόμα το πουκάμισο που αγκάλιασα; Το μεσιανό κουμπάκι είναι δικό μου   Άκου και τ' όνειρό μου:   Στον βράχο αποσταμένη να ξεφυλλώ καβούρια πληθαίνουν ολοένα ένα με ανεβαίνει περνώ του μια καδένα κρεμάται στον λαιμό.     ΣΑΝΤΑ ΜΑΡΙΝΑ     Στη μια φορά, σ' έναν καιρό στον Ουρανό ή τον Τάρταρο Θα πω να πέσει ο Άνεμος Ν' ανέβει το Φεγγάρι Να βγει απ' την εικόνα της Η Παναγιά η Μαρίνα Να φτάσει ως τα χείλη σου Κι ως σκύβεις να φιλήσει Να την ρωτήσεις να σου πει  …

0 Comments