Νάνση Εξάρχου: Του Λαζάρου

Καθόμουνα στα σκοτεινά Ήσυχος επιτέλους Χωρίς τα βάρη της ζωής Μήτε και τις χαρές της. Και κει που αναπαυόμουνα Στα τρυφερά σκοτάδια Αίφνης φωνή ακούγεται Φωνή που με φωνάζει -Λάζαρε…

0 Comments
Read more about the article Νάνση Εξάρχου: Περί έρωτος
a hotel room bed, messy and unmade. 2 pillows and a duvet, all white, against a deep purple headboard.

Νάνση Εξάρχου: Περί έρωτος

Περί έρωτος   Χρωματιστοί κύβοι, νεοκλασικά σπίτια χτισμένα το ένα δίπλα στο άλλο, σκαρφαλωμένα μέχρι την κορυφή του λόφου, λάμπουν στον ήλιο. Οι εραστές ξυπνούν τυλιγμένοι στο ροδακινί φως της…

0 Comments

Νάνσυ Εξάρχου: δυο ποιήματα

 Κάθε εικοσιεννέα μέρες.   Κάθε εικοσιεννέα  μέρες  το φεγγάρι ωριμάζει και είναι έτοιμο για την συγκομιδη. Ακροπατώντας στο τελευταίο σκαλοπάτι της σκάλας ξεκρεμώ την μεγάλη μπάλα και την πετάω γρήγορα…

1 Comment

Νάνση Εξάρχου: δυο ποιήματα

 Κυκλαδικά ειδώλια   Χέρια σταυρωμένα κάτω απο το στήθος. Γυναίκες ακέφαλες, Δίχως  να βλέπουν Ούτε ν´ ακούν. Αναπνέουν   μόνο και Στέκονται Ακίνητες Στον χρόνο Νησιώτισες που Επικοινωνούν Σιωπηλά κι αέρινα…

0 Comments

Νάνσυ Εξάρχου: ένα αφήγημα

Ιπτάμενοι καρχαρίες     Παζαρεύαμε λέξεις, όπως παλιά ανταλλάσσαμε τις συλλογές μας από χρωματιστά χαρτάκια. Μου ζητούσες ν´ ανταλλάξουμε λέξεις συνδέσμους που έχεις άφθονες, με τα ρήματα μου, που είναι…

0 Comments

Νάνση Εξάρχου: δυο ποιήματα

ΒΥΘΟΣ ΟΝΕΙΡΟΥ   Χταπόδια παίζουν με τις βεντούζες τους το υγρό της  σώμα. Ερωτικούς κρυψώνες  φανερώνουν οι άσπρες φάλαινες ενώ χέλια γλιστρούν ανάμεσα στα κοιμισμένα πόδια. Επάνω στην καρέκλα το…

0 Comments