ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ: Λυσιμελής, Σκορπιός, Φτύνω στον κόρφο μου

ΛΥΣΙΜΕΛΗΣ Το ωραιότατο επίθετο λυσιμελής είναι σύνθετο, αποτελούμενο από το ρήμα λύω και το ουσιαστικό μέλη· σημαίνει, συνεπώς, αυτόν που παραλύει τα μέλη του σώματος. Και τι μας δημιουργεί τούτη…

0 Comments

ΑΝΘΟΥΛΑ ΔΑΝΙΗΛ: Γεωργίου Βιζυηνού «Το μόνον της ζωής του ταξείδιον» στο Θέατρο Τζένη Καρέζη.

«Η κριτική πρέπει να γίνεται ψύχραιμα έχοντας ως στόχο όχι το πρόσκαιρο ή το συναισθηματικό, αλλά τη θέση που κατέχει το κρινόμενο μέσα στην πνευματική μας ζωή». Αυτά είναι τα…

0 Comments
Read more about the article ΛΕΝΗ ΖΑΧΑΡΗ: Η πόλη που σκοτώνει
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

ΛΕΝΗ ΖΑΧΑΡΗ: Η πόλη που σκοτώνει

Σβήσαν τα φώτα απότομα άλλωστε έτσι γίνεται όταν τα πράγματα δεν είναι αληθινά Σβήνουν. Χάνονται τα ίχνη τους μέχρι να εμφανιστούν άλλα το ίδιο ψεύτικα και κούφια Έρχεται η νύχτα…

0 Comments

ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΑΥΡΑΚΑΚΗ: Παρούσα

Το καλοκαίρι πέρασε κρατώντας την αναπνοή μας. Ύστερα ήρθαν οι βροχές. Τ’ ασήμια τους απλώθηκαν πίσω απ’ την πλάτη σου. Τα σκαλιά ψηλά. Τα παράθυρα δύσκολα, έτοιμα να μας καρατομήσουν.…

1 Comment

JILLA MOSSAED: Δυο ποιήματα (μτφρ. από τα περσικά:  Μπαμπάκ Σαντέγκ Χαντζάνι)

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Η ζωή παίρνει ένα παράξενο χρώμα μια μικρή καρδιά αρχίζει να χτυπά ο κόσμος είναι παγωμένος το αγόρι φωνάζει τ’ όνομα των χαμένων του προγόνων σηκώνει το χέρι που…

3 Comments

ΕΦΗ ΦΡΥΔΑ: Η ερωτευμένη

Ξύπνησε αργά νιώθοντας μια γλυκιά αίσθηση προσμονής. Ήταν σίγουρη ότι θα τον έβλεπε σήμερα. Το γλυκό βάσανο της σκέψης του, η υπέροχη εμμονή, που κανείς ώς τότε δεν της είχε…

1 Comment

ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΜΗΤΡΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

                                              ΣΕΛΑΝΝΑ   Κάθε φορά που έχει πανσέληνο, είτε είμαι τυχερή και βρίσκομαι μέσα στη φύση ‒ δίπλα στον φλοίσβο της θάλασσας ή στο θρόισμα των δέντρων κάποιου βουνού ‒ είτε…

0 Comments