Κωστής Καπελώνης: – Δημοτικά θέατρα σαν παραμύθια
Μια φορά κι έναν καιρο υπήρχε ένα δημοτικό θέατρο... Αρχή του παραμυθιού, καλησπέρα σας... Μια φορά κι ένα καιρό υπήρχαν καλλιτέχνες που πρόσφεραν έμπνευση, μεράκι, πολύ απλήρωτο χρόνο, για να…
Μια φορά κι έναν καιρο υπήρχε ένα δημοτικό θέατρο... Αρχή του παραμυθιού, καλησπέρα σας... Μια φορά κι ένα καιρό υπήρχαν καλλιτέχνες που πρόσφεραν έμπνευση, μεράκι, πολύ απλήρωτο χρόνο, για να…
Το «μυστικό» επιτυχίας αυτού τού έργου είναι απλό (αλλά όχι και τόσο εύκολο στην πρακτική εφαρμογή του): Απευθύνεται στο συναίσθημα τού θεατή Είναι καλογραμμένο Είναι διαχρονικό ως αντιπολεμικό Βασίζεται στα…
Μας χωρίζουν σχεδόν 120 χρόνια από τον θάνατο του Νορβηγού Ερρίκου Ίψεν (1828-1906) και όμως τα έργα του δεν έπαψαν ποτέ να παίζονται πάντα με επιτυχία και θαυμασμό για τις…
Το αριστουργηματικό, ερεβώδες, «σκοτεινό» έργο τού HUGO CLAUS “Gilles και η Νύχτα” που αφορά την απολογία τού Ζιλ Ντε Ραι στην Ιερά Εξέταση πατάει πάνω στην σύγχρονη δραματουργική αξιοποίηση θεμάτων…
Ο ρυθμός έφυγε από την σύγχρονη ποίηση και κατέφυγε στο λεγόμενο «σωματικό» χορό-θέατρο (λες και υπάρχει και …ασώματο). Ήταν τόσο συναρπαστική η βακχική χορογραφία, οι μουσικές κραυγές, τα αρμόζοντα ιντερμέδια,…
Ο Πωλ Ζαχαριάδης τεχνουργεί έναν λεπτεπίλεπτο ρόλο στα όρια μεταξύ δραματικού και κωμικού στην ελληνορωμαϊκής κοπής κι εμπνεύσεως ονειρική κωμωδία τού Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Δωδέκατη Νύχτα ή Ό, τι επιθυμείτε» σε…
Ο αγγλοσαξονικός πραγματισμός μαζί με τον επίσης ρεαλιστικό και επικεντρωμένο στην ύλη τής σκληρής επιβίωσης λουθηρανισμό σε συνδυασμό με μία ελαφρά εσάνς παλιομοδίτικου ρομαντισμού και ελεγχόμενου μελοδραματισμού, παρουσιάζει (σε αυτή…
Συνήθως δεν διαβάζω μήτε τον τίτλο μήτε το όνομα τού συγγραφέα (μήτε φυσικά το Δελτίο Τύπου) τού έργου που πάω (κάθε βράδυ) να δω. Έτσι μπαίνω στη θέση τού επαρκούς…
Μέσα από αυτή την αληθινή ιστορία αναφύονται θέματα σύγχυσης μεταξύ φαίνεσθαι και είναι, κοινωνιολογικά θέματα λειτουργίας των ειδώλων, μεταθέσεις, εξιδανικεύσεις, θέματα φυγής σε αλλοδιαστασιακές ευτοπίες. Η ζωή στη γη για…
Ο Χριστόφορος Χριστοφής έχει το μαγικό ραβδί σαν την μπαγκέτα του μαέστρου που κατευθύνει την ορχήστρα και όλα τα όργανα τον υπακούουν. Μ’ αυτό το ραβδί μαγεύει και μας που…
Στη σύγχρονη Ελλάδα των ανούσιων ληγμένων πειραματισμών και των ετεροχρονισμένων πρωτοποριών, ένθα η αποδομητική μανία μάς έχει όλους/όλες/όλα μετατρέψει σε δυνάμει αποδημητικά μυαλά, υπάρχει εν τούτοις δυναμική, πρωτότυπη, ρηξικέλευθη, τολμηρή…
Η παράσταση μεταφέρει (ή θα έπρεπε να μεταφέρει) ένα πλήρες και συμπαγές μήνυμα, από τη σκηνή προς τους θεατές. Το καταφέρνει ή όχι, χρησιμοποιώντας μια, μοναδική κάθε φορά και για…