Η Μάριαν γέρνει πάνω μου και γελώντας κοιτάζει την επιφάνεια της γης που απλώνεται γύρω μας. Ένα χρυσοκόκκινο νήμα, το πρώτο φως στραφταλίζει στην άκρη της ερήμου. Στα τριακόσια πόδια…
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ Όπου ο Πουφ και ο Πίγκλετ πάνε Κυνήγι και παρά λίγο να πιάσουν ένα Γουζλ Ο Πίγκλετ ζούσε σ’ ένα πολύ μεγαλόπρεπο σπίτι, στην μέση μιας…
Σε όλη την πόλη και στο μεγαλύτερο μέρος της Ινδίας η ίδια αναδίπλωση των ανθρώπων ξεκινούσε μέσα από τα κελάρια, πάνω στους λόφους, κάτω από τα δέντρα. Ο Απρίλιος, ο…
ΤΟ ΤΖΑΜΠΕΡΟΚΙ Μες στο ψητοβασίλεμμα, οι γλυγερές τουρμπαύρες Τα πλαϊμπρόσπισώχορτα τρυπάνιζαν, στριφούσαν Κι ήταν λιγνοκακόμοιρα όλα τα σφουγγαρόνια Και τα αγουρογούρουνα φταρνιζομουσφυρούσαν. "Φυλάξου, παλικάρι μου, από το Τζαμπερόκι Σαγόνια δαγκανιάρικα…
Υπήρχε στην Ρωσία ένας αυστηρός και επικριτικός κριτικός, που μεταχειριζόταν τον Τσέχωφ για πολλά χρόνια, με επίμονο μίσος. Ακόμη και τώρα, μετά από μισό αιώνα, είναι λυπηρό να διαβάζει κάποιος…
Στο Παρίσι χιονίζει. Στο Παρίσι οι μεγάλες ξυλόσομπες πυρώνουν κατακόκκινες έξω απ’ τα καφέ. Στα τραπεζάκια άνθρωποι κουκουλωμένοι, με σηκωμένους τους γιακάδες, κρατούν ποτήρια γεμάτα γκρογκ αμερικέν, ενώ οι μικροί…
![Read more about the article ΆντονΤσέχωφ: O παραμορφωτικός καθρέφτης (Διηγήσεις του Δωδεκαημέρου)[1] – μετάφρ. από τα ρώσικα, Ελένη Κατσιώλη](https://www.periou.gr/wp-content/uploads/2019/12/rx_anton_chekhov_1897_in_melihovo-copy.jpg)
Μπήκαμε με τη γυναίκα μου στο σαλόνι. Μύριζε βρύα και υγρασία. Εκατομμύρια αρουραίοι και ποντικοί πετάχτηκαν στις άκρες καθώς φωτίσαμε τους τοίχους που είχαν να δουν φως έναν ολόκληρο αιώνα.…
Το μοναχικό τούτο στειλιάρι άδοξα παρατημένο στη γωνιά, αυτό που τώρα εγώ βαστώ, κάποτε το γνώριζα σε Κατάσταση Ανθηρή στου Δάσους τα βάθη, όλο Χυμούς, όλο Φυλλωσιές, όλο Κλαριά. Τώρα…
Τι ευχάριστο που ήταν να του κάνει κήρυγμα η γυναίκα που αγαπούσε! Τι ευχάριστο να ταπεινώνεται, να υποβιβάζεται ενώπιόν της! Τι θαυμάσιο που ήταν να του δίδονται ευκαιρίες έξοχες…
Από παλιά τον υποπτευόμουνα για μαγνητισμό. Ερωτικά βλέμματα και φιλικά χέρια απλώνονταν επάνω του απ’ όλες τις πλευρές. Οι γυναίκες ήθελαν να τον αγγίξουν, τάχα τυχαία. Και όταν πήγαινε από…
Ο εκατομμυριούχος Μάικλ Χάρις χρεοκόπησε, δηλαδή, μπορεί και να έχει κάποια μέσα για να ζήσει, αλλά ως εκατομμυριούχος εξαφανίστηκε από τον χρυσό ορίζοντα της Αμερικής. Αυτό συνέβη, όπως γίνεται συχνά,…
Δεν υπήρχε πια δρόμος αλλά κόσμος, ένας χώρος και χρόνος καμωμένος σχεδόν από νύχτα και από στάχτες που έπεφταν. Εκείνος περπατούσε προς το βορρά μέσα από τα χαλάσματα και τη…
