Βασίλης Πανδής: Λάζαρε
μνήμη Δ.Π. Παπαδίτσα Σπάζαν οι ουρανοί τα κελύφη του πόνου και άναβαν εφτά οι νύχτες μου βαθιά στο χώμα εφτά φορές που φώναξα κι όλο γέμιζε πέτρες το στόμα…
μνήμη Δ.Π. Παπαδίτσα Σπάζαν οι ουρανοί τα κελύφη του πόνου και άναβαν εφτά οι νύχτες μου βαθιά στο χώμα εφτά φορές που φώναξα κι όλο γέμιζε πέτρες το στόμα…
ΑΤΙΤΛΟ Γ. τα καλοκαίρια το βράδυ προχωράει με μεγάλα βήματα σαν έφηβο αγόρι κι όταν κοιτάς απ’ το μπαλκόνι σου απέναντι τα σπίτια κίτρινα τζάμια φωτεινά που κρύβουνε ζωές.…
Το σπίτι μύριζε λιβάνι. Η Κατίνα στεκόταν ώρες ολόκληρες μ’ ένα κερί αναμμένο μπροστά στην εικόνα. - Κάνε, Παναγιά μου το θαύμα σου. Να, εδώ το έχω... και κούναγε τον…
Δευτερολογία Έπιασε το πόμολο της εξώπορτας, το ζύγισε στην παλάμη του. Με το που άρχισε τη δευτερολογία του η πόρτα έκλεισε. Η αίθουσα ήταν άδεια. Δεν υπήρχε δικαιολογία ούτε…
Θαλασσινή οικειότητα Δεν είσαι μια στέγη. Δεν ανέχεσαι σκεπές. Δεν είσαι ένας τάφος. Αγνοείς κάθε σιλό που δεν σκας την κοιλιά του. Δεν είσαι μια ειρήνη. Η…
Στην ίδια γλώσσα Στην ίδια γλώσσα Κλαίνε όλοι Στην ίδια γλώσσα Γελάνε όλοι Αλλά μόνο στη δική σου γλώσσα Μπορείς τον πόνο να καταπραΰνεις, Και τη χαρά…
Δεν υπάρχουν παιδιά να σκαρφαλώνουν τοίχους για να το σκάσουν από το σχολείο. Κανένας αγαθός ανθρώπινος δεσμός φιλία να πιάνει από απλές λέξεις. Δεν υπάρχουν πέτρες για να πετάξεις πέτρες…
Η ώρα της νύχτας Ευτυχία, μοναξιά, δόξα αυτά θα ΄θελες απ΄ τη ζωή μα η μοναξιά την ευτυχία καταβρόχθισε κι η δόξα θα’ ρθει μετά τον θάνατο, σαν την…
ΧV. Πρελούδιο στο Βερντέν «Το λυρικό όραμα του πολέμου που είχε βοηθήσει τους άνδρες να ξεκινήσουνε, δεχόταν ένα προδοτικό ταρακούνημα που το έκανε να τρεκλίζει. Ο πόλεμος έπαιζε στους πολεμιστές…
Για την Μαρία, τον Γιάννη και τον Βαγγέλη Στην μνήμη του Γιώργου Ξάπλωσε κάνα δυο φορές και ξανασηκώθηκε έκανε σαν να μην είχαν περάσει οι προηγούμενες ημέρες με τα…
ΤΩΝ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΤΥΡΑΝΝΩΝ (ο ενιαυτός της αναρχίας) Αμέσως μετά την επιστροφή του, ο Καραμανλής αντιμετώπισε μια κατάσταση «δομικού και θεσμικού…
Χήρεψε σχετικά νέος. Έμεινε μόνος και κακομοίρης, να κουτσομαγειρεύει καμιά φορά, αλλά κυρίως να τρώει στην ταβέρνα-καφενείο στο λιμανάκι, μαζί με άλλους καναδυό μαγκούφηδες ή περαστικούς και μαζί με όλους…