Κωνσταντίνος Μπούρας: Κοσμικά ρεύματα
Στην Ανθούλα Δανιήλ και στον Γιώργο Ρούσκα για την γεωμετρική γλώσσα των αριθμών… Και τη νύχτα ακόμα Από τον Ήλιο τρέφεται η ζωή. Κι αυτός… * Φάος Εφάνης Φάνης…
Στην Ανθούλα Δανιήλ και στον Γιώργο Ρούσκα για την γεωμετρική γλώσσα των αριθμών… Και τη νύχτα ακόμα Από τον Ήλιο τρέφεται η ζωή. Κι αυτός… * Φάος Εφάνης Φάνης…
1) Οι φωτογραφίες Φεύγουν τα τρένα Κρεμασμένος στα παράθυρα μ' ένα κουρασμένο μαντήλι αποχαιρετισμού Στις τσέπες φωτογραφίες - όχι, όχι στο κινητό, αυτές δεν είναι ζωντανές - φωτογραφίες να…
Οι Ποιητές και ο Πόλεμος Έχει ειπωθεί: «… να δείξουμε την ειρηνοποιό διάσταση της ποίησης.» Κι εγώ απαντώ: Η ποίηση δεν είναι πάντα ειρηνοποιός. Ανάμεσα σε άλλες ιδιότητες…
Η Τίτα Τόξερα από την αρχή ότι δεν θα έπρεπε να συμφωνήσω. Ήταν λάθος. Μου χαλούσε την σειρά των πραγμάτων. Η μέρα της Τίτας ήταν η Τετάρτη. Η Τίτα ερχόταν…
Λίλιθ η όφις ή Λιβιδώ στο κορμί μου κοχλάζει ο πόθος είμαι η απωθημένη επιθυμία το μήλο και το δέντρο στη μήτρα μου εκκολάπτεται η στιγμή στα στήθη…
Αν θέλω να είμαι ειλικρινής απέναντί σου, αγαπητέ αναγνώστη, θα πρέπει να παραδεχτώ ότι υπήρξα κακός δάσκαλος και ακόμα πιο κακός διευθυντής σχολείου. Και αυτό γιατί, όπως λέει…
Την αβέβαιη ώρα πριν απ’ το ξημέρωμα Κοντά στο τελείωμα της ατέρμονης νύχτας Στο επαναλαμβανόμενο τέλος του ατελείωτου Όταν το σκοτεινό περιστέρι με την πύρινη γλώσσα Είχε περάσει πια κάτω…
Ποιητική τέχνη Να είναι ο στίχος το κλειδί Που ανοίγει χίλιες πόρτες. Ένα φύλλο πέφτει - κάτι πετάει - Να γεννηθεί ό, τι βλέπουν τα μάτια, Και να μείνει…
Ο ασβέστης Το δώμα του ποιητή λίγο πριν νυχτώσει σκόρπια φύλλα πορείας, λέξεις στον αέρα μίλησε σιγανά ο τοίχος ο ασβεστωμένος σε γλώσσα αρχαία άγνωστη αδιάβαστη ανεπαίσθητα ράγισε ο…
Φθινόπωρο Ας έρθεις επιτέλους, στάλες δροσιάς να ρίξεις στην καμένη χαίτη μας. Ήσυχο φέρε μας, Φθινόπωρο, το φως Χάδι στη θλίψη της ματαίωσης Και σιγανές τις πρώτες…
Επικήδειος Σαν το τρυγόνι Βρέχομαι Μεγαλοπρεπώς Χωρίς να ψάχνω Γωνιά να απαγκιάσω. Σαν πλάτανος ποτίζομαι Από ορμητικούς χειμάρρους Που παρασέρνουν τα έρμα τα ζωντανά, Λιανά κλαριά προς τη θάλασσα…