Η Έπη έθετε μία και μόνη προϋπόθεση. Τα σχέδια, που οι αναγνώστες του περιοδικού θα έστελναν για δημοσίευση, έπρεπε να έχουν γίνει οπωσδήποτε με Σινική μελάνη. Εγώ τότε, αν κάτι σχετικό…
O κύριος Αλέξανδρος κοιμήθηκε στο γραφείο του τη νύχτα Σαββάτου προς Κυριακή και λόγω φόρτου εργασίας επέστρεψε στο σπίτι του το βράδυ, όταν πια είχε λήξει η υποχρεωτική απογραφή του…
Κοιτάς ίσια μπροστά σου καθώς βαδίζεις γρήγορα, σχεδόν τρέχεις στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, έχεις συνείδηση της εικόνας σου σαν σε καθρέφτη, είσαι πελιδνός, σχεδόν άσπρος, τα μάτια σου έχουν γίνει δυο…
«Τρίτος όροφος, τέταρτη πόρτα δεξιά, η καφέ γραμμή στο διάδρομο σας οδηγεί στο γραφείο του διευθυντή. Να πάρετε κουπόνι προτεραιότητας, ακόμη κι αν δεν υπάρχει άλλος στην αναμονή. Κουπόνι άλφα…
--------------- Μια ώρα αργότερα οι νάνοι ήταν ακόμα μαζεμένοι γύρω της. Της έπλυναν το πρόσωπο, της χάιδεψαν τα μαλλιά, της έδωσαν να πιεί νερό και γενικά έκαναν ότι μπορούσαν για…
Η Πεύκη είναι παράδεισος. Αυτό το ξέρουν ακόμα και οι σκύλοι. Στην πολυκατοικία που μένω, έχουμε ένα όμορφο, κάτασπρο και πανέξυπνο κανίς, τον Τόμπι ή Τωβία, όπως τον φωνάζω εγώ,…
Όλο καθυστερώ. Αναβάλω. Δεν είναι πρωτότυπο, τ` ομολογώ αλλά είναι βασανιστικό. Λέω ότι είμαι αναποφάσιστος. Δεν με πιστεύουν. Ίσως επειδή η μούρη μου είναι σοβαρή κάπως βλοσυρή (ή μάλλον η…
Σχολαστικός στο έπακρο, με μνήμη αλάθητη, ταξινομεί τα λάθη· τα λάθη των ανθρώπων αποθέτει σε μυστικές σπηλιές ενός εγκέφαλου κάπου στο σύμπαν, προστατευμένου δια παντός από αμνησία, άνοια ή άλλη…
Τα μάτια του είναι καρφωμένα στο ταβάνι και μένουν απλανή. Λεπτομέρειες του τοίχου εγγράφονται χωρίς καμία σημασία σε κάποιο απροσδιόριστο σημείο του εγκεφάλου του. Η κάψα του αυγουστιάτικου μεσημεριού καίει…
Σταμάτησα να σου γράφω εδώ και δυο χρόνια. Δεν ήθελα, σαν να πείσμωσα ή να μπούχτισα με κάτι , δεν ξέρω … Δεν τα ψάχνω πια κάτι τέτοια , τα…
Μέσα στο πυκνό σκοτάδι σέρνονταν οι οιμωγές. Άνθρωποι αλυχτούσανε σαν σκύλοι. Είχανε μεταμορφωθεί, μαζί κι ο τόπος, γέμισε κόκαλα και αίμα. Βγήκανε τα θηρία και ξεσκίζανε σάρκες τρυφερές και σάρκες…
Το τσιμπούσι ξεκίνησε. Ύστερα από λίγο άρχισαν να γελάνε και να μιλάνε όλοι μαζί και το σπίτι που ήταν συνήθως σιωπηλό και γαλήνιο σαν εκκλησία πλημμύρισε από γέλια και φωνές…
