Ροές                                                               Ι                                         Στην πλάτη του τραπεζιού                                    απλώθηκε το μεσημέρι                                    Κανείς δεν του φέρνει αντίρρηση                                    ίσως να είναι από τα λίγα…

Σε αγαπώ απροσδιόριστα είπες. Ακόμα δεν ήξερα ποιος μιλούσε σε ποιον.   Είκοσι χρόνια κάποιος Σε περίμενε προσηλωμένος ίσως να ήμουν εγώ γνώριζα πως θα έρθεις. Έβλεπα κιόλας χρυσά μαλλιά…

Απολογισμός   Σαν το σβησμένο -όποιο μας- πάθος, που ρίχνει πίσω του κλεφτές ματιές να ιδεί αυτό που ήταν πριν : Ζωή γεμάτο, έντονο, σφριγηλό! Και τώρα χάθηκε, νεκρό,  …