Αλεξάνδρα Ζερβού: Ένα ποίημα
Ομηρικός μύθος ο ευπώλητος Συνηθισμένες ιστορίες, τόσο γνώριμες, όλο θανάτους και παλικαριές, θεούς που οργίζονται, θνητούς που πάντα σφάλλουν κι ένα ταξιδευτή-αρχηγό που γύρισε, δόξα γεμάτος και μονάχος, για…
Ομηρικός μύθος ο ευπώλητος Συνηθισμένες ιστορίες, τόσο γνώριμες, όλο θανάτους και παλικαριές, θεούς που οργίζονται, θνητούς που πάντα σφάλλουν κι ένα ταξιδευτή-αρχηγό που γύρισε, δόξα γεμάτος και μονάχος, για…
Παιδική Ζημιά Έμειναν μόνο θραύσματα αιχμηρά, συσκευασμένα σε βελούδο, μ΄ ένα φιόγκο ροζ. Τα χτυπούσες, μ΄ ένα μαχαίρι ρυθμικά, να βγάλουν μουσική. Ας μάτωναν, εσύ τα συγκολλούσες…
Τώρα που οι μέρες μεγαλώνουν Tώρα που οι μέρες μεγαλώνουν, ίσως χωρέσουνε την εκκωφαντική ηχώ από το μισοτελειωμένο παραμύθι που το μονολογείς μουρμουριστά, πάλι και πάλι. Ίσως και να …
Ύστερα από καιρό πολύ, -πόσες δεκαετίες;- και πάλι τον συνάντησες. Έμοιαζε με παιδί κλαμένο που το χαϊδεύεις βιαστικά και το στέλνεις να παίξει, μη σε καθυστερήσει στη δουλειά. …
Τόσες φορές μες στο σκοτάδι το είχε αφηγηθεί στον εαυτό της πολύ αλλαγμένο. Στο τέλος, δεν πέθαινε το κοριτσάκι. Δεν ήταν ορφανό , είχε μητέρα. Το στελνε σε θελήματα και…
Στη βάρκα την στοίβαξαν, δέμα ανεπίδοτο χωρίς αξία και χωρίς όνομα. Στο νησί έβγαλε το σωσίβιο, της έδωσαν να φάει. Όταν τη ρώταγαν, τρέμαν τα λόγια της κακόηχα, ψευδά.…
Σου έφερα το δώρο μου ένα μικρό χαρακτικό πορτρέτο «Το κοριτσάκι που διαβάζει». Δεν το κρέμασες. Σε βλέπω συνεχώς μ’ έναν κανόνα ξύλινο να ευθυγραμμίζεις με στοργή στον τοίχο…
ΑΓΡΥΠΝΙΑ Πάντα τη νύχτα, η ανάσα του σπιτιού γλυκαίνει, γίνεται απόκοσμη σαν μουσική σιωπή. Το ξημέρωμα, ανακαλύπτεις πούπουλα στη σκάλα, τη γούβα απ’ τον αγκώνα του στο μαξιλάρι κι…
Ασπρόμαυρα πλακάκια γυάλιζαν αυτάρεσκα, λουστραρισμένοι θώκοι κι υποπόδια. Και τα υποκείμενα στη θέση τους, με τη σειρά, σε στοίχιση και συμμετρία. Κανόνες υψηλοί κι αρχές προς αποστήθιση, αλλά και…
Οι νύμφες της Ωγυγίας Ι. Στον γυρισμό τους απ’ τον πόλεμο, τους ξέβραζε το κύμα στο νησί μας. Αιμορραγούσαν και ξερνούσαν θαλασσόνερο. Ήτανε ξέπνοοι, παραλογισμένοι. Στον ύπνο τους, έκλαιγαν…
Ναυσικά (Οδύσσειας ν 197-187) Μικρόψυχοι, μικρόμυαλοι θεοί! Αυτός της θάλασσας, αν και προστάτης μας, μια μέρα θα μας τιμωρούσε, σύμφωνα με τον μυστικό χρησμό. Κι αυτό, μονάχα γιατί εμείς, θεοσεβείς,…
Η προσφυγοπούλα au Clair de la Lune Στο φως του μισοφέγγαρου, ένα κορίτσι κοκαλιάρικο με σκεπασμένο πρόσωπο και παγωμένα χέρια που ροκανίζει σιωπηλά τα νύχια του και γλείφει τις…