Χωρίς καμία προειδοποίηση η Γιόκο Ουγκάουα έρχεται στο μυαλό μου και το απασχολεί, από τότε που τη γνώρισα. Πρώτα με το ΠΑΡΑΜΕΣΟ και ύστερα με το, Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ…
Όταν βρεις έναν καλό άντρα, έναν όμορφο άντρα… Έναν πραγματικά όμορφο άντρα και ας είναι άσχημος… Αυτόν να κοιτάξεις να πάρεις και να τον αφήκεις να σε πάρει… Η καλοσύνη…
Στριφογύριζε μέσα στο άδειο σπίτι και ανεβοκατέβαινε τις σκάλες, πιο πολύ τις ανέβαινε παρά τις κατέβαινε, που σημαίνει ότι βρισκόταν πιο πολύ πάνω, στο πάνω μέρος του παλιού παραθαλάσσιου σπιτιού,…
Το «Εγκώμιο της Σκιάς» του Junichiro_Tanizaki ήταν η πρώτη αυθεντική γιαπωνέζικη ανάμνηση που μπορώ, αμυδρά να θυμηθώ. Ήταν μια έκδοση (μάλλον) σε βίπερ που εκείνα τα χρόνια γνώριζαν μεγάλη άνθιση.…
Μπορεί πλέον να μπαινοβγαίνει μόνο από την πίσω πόρτα, της αυλής. Έχει κλείσει το σπίτι από μπροστά, με τα κόντρα πλακέ θαλάσσης στα κουφώματα, για να το προστατεύσουν από τη…
Κάθε μήνα όταν είχε πανσέληνο, ο Φρέντυ, γινόνταν λυκάνθρωπος. Όλοι στη Μικρή μας Πόλη το γνώριζαν. Κι όμως έκαναν σαν να ήταν ένα μυστικό, αλλά τι είδους μυστικό είναι αυτό…
Το 2015, το καλοκαίρι έγιναν πολλά. Ένα από αυτά, ήταν η ανακάλυψη ότι οι εκδόσεις Μεταίχμιο, είχαν εκδώσει, σ`ένα χοντρό, με σκληρό εξώφυλλο τόμο, 850 σελίδων, τα διηγήματα (όλα;) του…
Κοιτάς ίσια μπροστά σου καθώς βαδίζεις γρήγορα, σχεδόν τρέχεις στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, έχεις συνείδηση της εικόνας σου σαν σε καθρέφτη, είσαι πελιδνός, σχεδόν άσπρος, τα μάτια σου έχουν γίνει δυο…
Όλο καθυστερώ. Αναβάλω. Δεν είναι πρωτότυπο, τ` ομολογώ αλλά είναι βασανιστικό. Λέω ότι είμαι αναποφάσιστος. Δεν με πιστεύουν. Ίσως επειδή η μούρη μου είναι σοβαρή κάπως βλοσυρή (ή μάλλον η…
Σταμάτησα να σου γράφω εδώ και δυο χρόνια. Δεν ήθελα, σαν να πείσμωσα ή να μπούχτισα με κάτι , δεν ξέρω … Δεν τα ψάχνω πια κάτι τέτοια , τα…
