Βιολί και Σωτέ  Βιολί και Σωτέ. Έτσι τους αποκαλούσαμε εμείς οι φίλοι , η στενή παρέα, όχι μουσικοί όλοι, τρεις μόνο, οι δυο έξοχοι βιολονίστες μας και ο Ζοζέφ, ο…

 Ένα παλίμψηστο                                                                                                                                         Το πώς και το γιατί  τώρα- μετά από τόσα χρόνια- ξετρύπωσε από μέσα μου κι αναδύθηκε μπροστά μου πάλι σαν ζωντανός ο Χατζημιχαήλ, με τρόπο μαγικό, με…

Τούτες τις μέρες της Άνοιξης που γίναμε αίφνης τρεις κλεισμένοι μέσα στο σπίτι, περπατώ σε τεντωμένο σκοινί καθημερινά. Σιγανοπερπατώ, κινούμαι σιωπηλά, αναστέλλω κάθε επιθυμία για ωραίες απολαύσεις. Πώς να ισορροπήσω…

Στον Ορφέα   Αγαπητέ μου Ορφέα, Δεν έχω τώρα πια άλλο τρόπο να επικοινωνήσω μαζί σου εκτός απ’ αυτόν, αν τύχει από κάπου να δεις την επιστολή μου ή κάποιος…

Το πρόβατο, πολύ μεγαλόσωμο με κάτασπρα τα σγουρά μαλλιά του και ζωηρό το προβατίσιο βλέμμα του, σχεδόν χαμογελούσε σαν άνθρωπος και φαινόταν ευτυχισμένο μέσα στο πλούσιο ψηλό γρασίδι. Μέχρι τα…

Πού εμφωλεύεις πάλι σήμερα μικρό, μικρότατο ον, αόρατο, απειροελάχιστο και απεχθές; Ήσουν στο πέτο του φίλου που με οικειότητα ακούμπησα,  ξεχνώντας τις εντολές; Ή μήπως εμφωλεύεις στον «άρτον τον επιούσιον»…

Άνοιξα πάλι το κουτί και έβγαλα έξω τη μικρή ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε σκληρό χαρτί ματ 8x10, κι αμέσως παρουσιάστηκε και η άλλη. -Μην κουνιέστε, καθίστε ακίνητοι, μας πρόσταξε ο πατέρας…

 -Μπορούν να συμβούν όλες οι ατυχίες αλυσιδωτά μέσα σε τρεις μόνο μέρες και  τέλος να σε κατακλύζει η θλίψη για το αιφνίδιο αναπότρεπτο; -Ναι, «Νόμος του Μέρφυ». -Αυτό το λέμε…

Πότε ακριβώς χτίστηκε το μικρό οίκημα και πότε κατοικήθηκε απ’ το ανθρωπάκι, άγνωστο. Σαν να ήταν από πάντα εκεί, στη μέση του κάμπου. Ολοτρόγυρα λόφοι και βουνά πράσινα και καφετιά,…