Πότε ακριβώς χτίστηκε το μικρό οίκημα και πότε κατοικήθηκε απ’ το ανθρωπάκι, άγνωστο. Σαν να ήταν από πάντα εκεί, στη μέση του κάμπου. Ολοτρόγυρα λόφοι και βουνά πράσινα και καφετιά,…

Το έβλεπες με την πρώτη ματιά. Ήταν ένα ασυνήθιστο τρίο, όχι για τη σύνθεσή του -νέος μπαμπάς με κιθάρα περασμένη λοξά, νέα μαμά, μωρό στο μάρσιπο στην αγκαλιά της με…

Μόλις αρχίζει να σουρουπώνει, βγάζω το σκύλο βόλτα. Το σπίτι δε μας κρατάει μέσα, αν και κρατάει ακόμα έναν ωραίο φωτισμό απ’ τις αντηλιές που μας στέλνουν τα τζάμια των…

Παιδιόθεν με απασχόλησαν ζωηρά οι έννοιες Χρόνος και Καιρός. Ιδίως τέτοιες μέρες που γιορτάζαμε την έλευση του νέου και τραγουδούσαμε περιχαρείς: «Πάει ο παλιός ο Χρόνος, ας γιορτάσουμε παιδιά…». Πότε…

Σιωπηλός, περίκλειστος, υπομονετικός, με τις ελαφρά αγκαθωτές ραβδώσεις του, σχεδόν ατρακτοειδής, αλλά μάλλον φαλλικού σχήματος  εν τέλει, ο αγαπημένος μου κάκτος μού δίνει κάθε χρόνο μεγάλες συγκινήσεις με την ανθοφορία…