Κωνσταντίνος Βορβής: 2000
2000 Μονάχα εσύ θα μπορούσες να με καταλάβεις Αυτό που μας ενώνει, η γύμνια απέναντι στην δυσμορφία της αλήθειας Τα ιδανικά και οι ουτοπίες δεν μας συγκινούν τις χλευάζουμε…
0 Comments
8 Οκτωβρίου 2022
Κωνσταντίνος Βορβής: ΔΥΣΘΥΜΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Δύσθυμο καλοκαίρι ο χρόνος νεκρώνει στα διψασμένα χνώτα στις πετρόκτιστες σκεπές χωριών ξεχασμένων σε ζωντανές αναμνήσεις μιας παρακμής που συνεχίζει η υποκρισία της επίπλαστης χαράς στα πλοία που μεταφέρουν το…
6 Αυγούστου 2022
Κωνσταντίνος Βορβής: δυο αφηγήματα
Ξημέρωμα στην Αττική Μνήμη Αλέξη Τραϊανού Βρισκόμασταν στην μέση της νύχτας, και οι δρόμοι απλώνονταν άδειοι στα μάτια μας και τους πλαϊνούς καθρέπτες. Κουρασμένοι από την ξερή ζέστη της…
30 Ιουλίου 2022
Κωνσταντίνος Βορβής: ένα αφήγημα
Ο πληγωμένος κόσμος Ξύπνησε. Στον πληγωμένο του κόσμο, και όχι στην σφαίρα των ονείρων, που κάθε νύχτα επούλωνε -προσωρινά- τα τραύματα και καταπράυνε τον πόνο. Ξύπνησε, μέσα στην αλήθεια,…
25 Ιουνίου 2022
Κωνσταντίνος Βορβής: ένα αφήγημα
Το σπίτι της οδού Τυρνάβου 26 Όταν σκεφτόμαστε την Αθήνα σήμερα, έρχονται στο νου μας εικόνες μιας παρηκμασμένης μεγαλούπολης, σημαδεμένης από την ασχήμια που αποτυπώνεται σε τοίχους, δρόμους…
18 Ιουνίου 2022
Κωνσταντίνος Βορβής: ένα ποίημα
ΝΕΚΡΟ ΤΟΠΙΟ Μεσημέρι καλοκαιριού η ζέστη παραμορφώνει τους δρόμους λιωμένος πάγος σε φτηνά καφενεία αναθυμιάσεις βενζίνης στα πρατήρια θερμότητα και τσιγάρο στις στάσεις των υπεραστικών τοπίο ιδανικό για μια…
4 Ιουνίου 2022
Κωνσταντίνος Βορβής: ΠΟΡΕΙΑ, ΤΟ ΑΥΡΙΟ
ΠΟΡΕΙΑ Χαμένα πρόσωπα που σας θυμίζει μονάχα το περίγραμμα των κυμάτων και η απέραντη σιωπή της θάλασσας μοναχικοί στοχασμοί στα βράχια ένας ατελεύτητος μετεωρισμός ανάμεσα στο τώρα και το…
16 Απριλίου 2022