Μὲ σχισμένο τὸ τζὶν ἡ καλλίκνημος βουτᾶ τὸ πατουσάκι στὴ θάλασσα ποὺ ἀφρογελᾶ πασπαλίζοντας ἁλισάχνη τὴν κόμη της, καὶ πέρα ἀπ’ τὸν καιρὸ βοοῦν ἀκόμη τὰ ἑφτὰ γένη τῶν Ἀβάρων…