Χρήστος Αντωνίου: Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ
Πάντα στην αποβάθρα με τη βαλίτσα έτοιμη ένα εισιτήριο κίτρινο σταλμένο απ’ τον προπάππου που πολέμησε γι’ αυτά που τελικά δεν ήρθαν. Χαμένες ευκαιρίες σαπίζουν σε ξένα τελωνεία με σφραγίδες…
Πάντα στην αποβάθρα με τη βαλίτσα έτοιμη ένα εισιτήριο κίτρινο σταλμένο απ’ τον προπάππου που πολέμησε γι’ αυτά που τελικά δεν ήρθαν. Χαμένες ευκαιρίες σαπίζουν σε ξένα τελωνεία με σφραγίδες…
Άδειο δέρμα Όταν γίνω άδειο τζιτζίκι Θα έχω φύγει Αφήνοντας πίσω το Δέρμα μου για Ταφή, Αποτέφρωση, Κονιορτοποίηση, Λίπασμα Στη γη που αγάπησα Τόσο... Χαμολούλουδα κρυμμένα σε βράχο…
Εις υγείαν, στην πέτρα να φυτρώνει, το ’λεγε ο πατέρας της σηκώνοντας το ποτήρι να ευχηθεί, μ’ ένα μικρό χαμόγελο, αναψοκοκκινισμένος, όταν το κρασάκι και το καλό φαγητό της Κυριακής…
Το περιπετειώδες βράδυ του Μπαλτασάρ Το κλουβί ήταν έτοιμο. Ο Μπαλτασάρ από συνήθεια το κρέμασε στη μαρκίζα και όταν τελείωσε το μεσημεριανό του, όλοι όσοι το έβλεπαν, έλεγαν πια πως…
Πέρα από κάτι αδιάφορα βοσκοτόπια γεμάτα από πρόβατα και πασχαλινές τσουκνίδες κάπου ανάμεσα στην 69η παπαρούνα και την 8η συστάδα από πασχαλιές θάφτηκε το όνομά σου. Το βράδυ όμως…
Δεν μπορεί! Όσο σκληρός κι αν είναι ο βράχος κάποια στιγμή μια σχισμή θ’ ανοίξει μια ραγισματιά κι εκεί θα φυτέψει ο άνεμος ένα σποράκι και θα το ποτίσει η…
Θανάτω θάνατον Στο σπίτι ανταμώνω φίλους παλιούς, αγάπες που τις κατάπιε ο χρόνος, μυρίζει ρίγανη και τσάι του βουνού στα μεγάλα, άδεια δωμάτια και στη στέγη του καρφωμένο ένα…
"Μεγαλοβδόμαδο" Γονυκλισίες, κλεφτές ματιές, συνωμοσίες μικρής διάρκειας για στιγμιαίες, βέβηλες συναντήσεις πάντα πίσω από κάτι, από το ιερό του ναού, από τα μνήματα ή και τα κυπαρίσσια με την κρυφή…
Μεγάλο Σάββατο με ήλιο μπόλικο. Είναι στο σπίτι της γιαγιάς της στο παλιό Αιτωλικό. Τη λένε Ζεραλντίν. Χτες μάζεψε κλαράκια κι άχυρα για να φτιάξει φωλιές στον κήπο. Δίπλα στις…
Φεγγάρι μισό στο όρος των Ελαιών δάκρυα χύνει. Υπέρμετρος ο θρήνος, η θυσία άρχεται. Όλη η πλάση κρεμάται επί ξύλου, γοερός θρήνος! Αίμα στάζει ο Χριστός, μα το…
Τίποτε δεν με ξαφνιάζει αυτή την ώρα που καλούμαι ν΄ απολογηθώ για την μεγάλη προδοσία μου στο πρόσωπο του αγαπημένου μου Δασκάλου, μετά από αιώνες σιωπής. Είναι ότι πιο δίκαιο…