Η ΒΡΟΧΗ Η κόκκινη βροχή ήταν γυναίκα άνδρες κορμοί στον παγωμένο κήπο κλαδιά τα χέρια τους που δέονταν, εκείνη έπεφτε κι η φλούδα τους μαλάκωνε έπαιρνε χρώμα ανθρώπου σαν…
Ο Ποιητής πάντα Ποιητής είναι, ανεξάρτητα από τη μορφή που διαλέγει να εκφραστεί. Η ουσία είναι ούτως ή άλλως ενιαία. Το Όντως ον εμ-πνέει όλες τις «Εγώ Ειμί» Παρουσίες… Περί…
Είμ' ένα ξύλινο παιδί, μπορεί αγόρι, μπορεί κόρη. Μπορεί να ζω στο Έβερεστ, μπορεί και στην Τοσκάνη. Άλλες φορές είμαι καλός, άλλες το σκάω νύχτα από το σπίτι κι αλητεύω.…
Είμαι η Φρίντα. Με φωνάζουν κουτσοφρίντα, αλλά τους γράφω! Για την ακρίβεια τους ζωγραφίζω. Στα μπατζάκια μου ό,τι κι ας πούνε... Εγώ, είμαι εγώ! Κι εδώ, δίπλα μου είναι η…
Κερύνεια Αφήστε με να μιλήσω για τα σιωπηλά, τ’ αμελημένα, τα παραμελημένα, για τα χαζά και τ’ άμορφα και τα βαθιά, τα ενδότερα, τα ψηλαφητά, τ’ ανομολόγητα, τ’…
ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ Μπήκα στα δεκατέσσερα. ‘Έχω για κεφάλι ένα μάτσο από σιχαμερά φυτά. Με επηρέασε κάτι που διάβασα, πριν μια βδομάδα. Τα χρόνια τα παλιά λάτρευαν τη Φύση. Την έλεγαν…
Στον τόπο που τελευταία επισκέπτομαι, τα γκρεμισμένα σπίτια ορθώνονται σιωπηλά την νύχτα. Ζητούν κήπους, κερδίζουν το χορτάρι, τα φυτά,…
