Ένα τερατώδες αλλά υγρό λουλούδι μπλέκεται στα πνευμόνια μου, πλέκεται στην καρδιά μου έρπει ως το λαιμό μου και σαν χταπόδι βυζαίνει τη γλώσσα μου. Το φύτεψες χαρούμενα πέρσι το καλοκαίρι και το άφησα να ριζώσει δίπλα στη βραδινή μου ελπίδα, δίχως να ξέρω πως θα γίνει μεγαλύτερο από μένα, και μέσα μου θα εκραγεί φέτος το Μάρτη. Όλο το χειμώνα,καθώς να το μικρύνω προσπαθούσα, το ένιωθα να μεγαλώνει. Μα […]

1. Έκλεψα έναν άντρα αλλά ποτέ μου κάτι αξίας Σηκώνω το ρολό από μπαμπού 2. Θέλοντας να ερωτευτώ πετάω μια φραουλίτσα μες το στόμα μου 3. Φως πυγολαμπίδας: Λοξοδρομώ από την αρετή της γυναίκας 4. Να τον προδώσω ή να τον αφήσω να με προδώσει; Του αετομάχου η στριγκή κραυγή 5. Ηλιοβασίλεμα υπέροχη λάμψη στο χρώμα της φωτιάς που κατέκαψε το σπίτι μας 6. Η πυγολαμπίδα πέθανε μέσα σ’ ένα […]

Κοιτούσαν αγκαλιά κι οι δυο από ψηλό μπαλκόνι την Αίγυπτο κοιμώμενη σε πνιγηρό ουρανό το μαύρο Δέλτα να διαιρεί τον μέγα ποταμό που λιγδερό το κύμα του στις πόλεις γύρω απλώνει.   Και ο Ρωμαίος που ‘νιωθε με ογκώδη αρματωσιά Σ’ ενός παιδιού τον ύπνο αιχμάλωτος φρουρός αγκάλιασε και βύθισε αδύναμος, σκυφτός το σώμα της το ηδονικό σε θριαμβευτή καρδιά.   Την κεφαλή της τη χλωμή η μελαχρινή γυρνά σ’ […]

Στο τέρμα του δρόμου, εκεί όπου ψυχή δεν κατοικούσε πια κι ο κόσμος είχε μετατραπεί σε ένα ανοιχτό καμίνι, εκεί όπου ένας φανοστάτης στεκόταν ακόμα ορθός και φώτιζε το δρόμο με τις φλόγες που τον έγλειφαν, εκεί όπου ένα γραμματοκιβώτιο είχε λαμπαδιάσει και τα μπάζα έπαιρναν αλλόκοτα σχήματα, εκεί όπου ο δρόμος άστραφτε και γινόταν φως, εκεί κάτι κινήθηκε. Ο βιβλιοπώλης έστρεψε αλλού το βλέμμα, έτριψε τα μάτια και ξανακοίταξε. […]

Ο Χατζή Μουράτοφ[1] κατέβηκε απ’ τα βουνά να πολεμήσει λιγουλάκι. Οι μαχητές του βαρέθηκαν να κάθονται στα σκοτεινά φαράγγια, άλλωστε έπρεπε να εκδικηθούν τους άπιστους για τον δολοφονημένο ύπουλα -με μια ρουκέτα που πέταξε από τον ουρανό-μεγάλο ιμάμη. Πήγαιναν με τα φορτηγά στον καλοφτιαγμένο αυτοκινητόδρομο. Από καιρό σε καιρό συναντούσαν φυλάκια, αλλά δόξα στον Αλλάχ, οι Ρώσοι ήταν άπληστοι για μπαξίσι και ο Μουράτοφ είχε μπόλικο ασήμι. Είχε αρχίσει να […]

Σπείρανε τη Βίκα. Γεννήθηκε στοργική, τρυφερή, προσκολλημένη, με μάτια μπλε του αζουρίτη. Ένας καημός μόνο -δεν θέλει να παντρευτεί η Βίκα. «Φοβάμαι,θα τυλιχτώ και μετά δεν θα ξετυλιχτώ». Ήρθε ένα παλικάρι ψηλό, με κεφάλι-άχυρο. Η Βίκα το αγκάλιασε σφιχτά και άπλωσε τα λουλουδάκια της στο άχυρο. Και τότε ήρθε το μαντάτο –η πρόσκληση για θητεία. Παίρνουν στον στρατό το κεφάλι-άχυρο. Η Βίκα κλαίει, δεν θέλει να το αφήσει: θα του […]